Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αιφνιδιάστηκε. Διότι το περασμένο Σάββατο η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του ομώνυμου υπουργείου είχε εκδώσει προειδοποίηση για πολύ υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, περιλαμβανομένης και της Κορινθίας, είχε ζητήσει από τους Δήμους και τις Περιφέρειες των περιοχών αυτών να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα και είχε εξαγγείλει την πραγματοποίηση περιπολιών από πυροσβεστικές, στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις. Η δήλωση λοιπόν του αρμόδιου υπουργού ότι «δεν περιμέναμε αυτή την περίοδο να έχουμε πυρκαγιές» είναι αδικαιολόγητη.
Την επομένη της προειδοποίησης της Γενικής Γραμματείας ξέσπασε πράγματι μια πολύ μεγάλη φωτιά στο Ξυλόκαστρο, που μέχρι χθες το απόγευμα είχε κάψει 80.000 στρέμματα δασικών και καλλιεργήσιμων εκτάσεων, είχε στοιχίσει τη ζωή δύο ανθρώπων και είχε προκαλέσει τον τραυματισμό δύο πυροσβεστών. Ενα από τα δύο λοιπόν συμβαίνει. ΄Η οι πυρκαγιές είναι μια κατάρα απέναντι στην οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, εκτός από το να προσευχόμαστε να μη φυσούν δυνατοί άνεμοι που τις τροφοδοτούν, ή υπάρχουν ευθύνες.
«Φωνάζαμε ότι δεν έχουμε πυροσβέστες κι αυτοί αγόραζαν drones», αναφέρουν οι εποχικοί πυροσβέστες σε ανάρτησή τους, καταγγέλλοντας τον υπουργό Πολιτικής Προστασίας ότι τους ενημέρωσε πως δεν θα ανανεώσει τις συμβάσεις τους. Στο θέμα των drones ασφαλώς υπερβάλλουν: το εργαλείο αυτό έχει αποδειχθεί πολύτιμο σε πολλές περιπτώσεις για τον άμεσο εντοπισμό και την κατάσβεση πυρκαγιών. Εκεί που έχουν δίκιο να φωνάζουν είναι στον ρόλο των πυροσβεστών: εκείνοι, και όχι τα εναέρια μέσα, είναι ο πιο αποφασιστικός παράγων για την ανακοπή μιας φωτιάς. Πρέπει λοιπόν να είναι όσοι πρέπει, αν όχι περισσότεροι απ’ όσους πρέπει. Οπως πρέπει βέβαια και να αμείβονται ανάλογα με το ηρωικό έργο που επιτελούν.
Ο Βασίλης Κικίλιας κλίνει μάλλον προς την άλλη εκδοχή, εκείνη του μοιραίου. «Η πυρκαγιά έχει δημιουργήσει το δικό της μικροκλίμα και το ανάγλυφο του εδάφους δεν επέτρεψε την προσέγγιση των οχημάτων», δήλωσε χθες, χωρίς να αποκλείει – όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως – και το σενάριο του εμπρησμού. Η εκδοχή αυτή, που ευτυχώς δεν παραπέμπει πλέον στους εχθρούς της πατρίδας, είναι πάντα βολική. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη διαχρονική ανικανότητα του ελληνικού κράτους να προστατεύσει το εθνικό κεφάλαιο που λέγεται δάση. Οπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο υπουργός, «είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε να παλεύουμε, να προσπαθούμε, να οργανωνόμαστε και να αντιμετωπίζουμε αυτό που μόνιμα θα έρχεται δυστυχώς στην καθημερινότητά μας και στην Ελλάδα, και στην ευρύτερη περιοχή, και στον πλανήτη».
Απέναντι σε «αυτό», που λέγεται κλιματική αλλαγή, δεν επιτρέπονται άλλοι αιφνιδιασμοί. Η πρόληψη δεν είναι ένα έργο που πρέπει να θυμόμαστε κάθε Μάιο, αλλά μια καθημερινή εθνική αποστολή που χρειάζεται έναν ριζικό ανασχεδιασμό. Γιατί το μικρο-κλίμα και οι μεγα-φωτιές δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν με τα εργαλεία του χθες.
