Ο Κυριάκος, ο πρόεδρος Κυριάκος, έκανε την καρδιά του πέτρα (την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος, σε ωραία ελληνικά) και τηλεφώνησε στους δυο πρώην πρωθυπουργούς, τον πρόεδρο Κώστα (Καραμανλή) και τον πρόεδρο Αντώνη (Σαμαρά). Για να τους καλέσει αυτοπροσώπως και προσωπικά, που λένε, στη γιορτή για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, στο επί της οδού Ρηγίλλης event της Παρασκευής, μπροστά στα άλλοτε γραφεία του κόμματος, εντός των οποίων και οι δύο θήτευσαν.
Δεν ήμουν μπροστά στα τηλεφωνήματα, νομίζω και ουδείς άλλος (εκ των πηγών μου), αλλά εξ όσων συμπέρανα μιλώντας χθες και με τις τρεις πλευρές του τριγώνου, οι τηλεφωνικές συνομιλίες δεν κράτησαν ούτε λεπτό. Μερικά δευτερόλεπτα, και ήταν του είδους «γεια, τι κάνεις πρόεδρε;», «καλά, πρόεδρε». «Κοίτα, πήρα να σε καλέσω σε μια εκδήλωση που κάνουμε την Παρασκευή», «ναι το ξέρω, κάτι διάβασα». «Είναι για τα πενήντα χρόνια του κόμματος» «ναι, κι αυτό το διάβασα κάπου». «Στη Ρηγίλλης θα το κάνουμε, έξω στον δρόμο», «α μάλιστα, ωραία». «Λοιπόν αυτά, πρόεδρε», «ναι, αυτά». «Ολα καλά κατά τα άλλα;», «όλα καλά». «Εντάξει λοιπόν, γεια, τα λέμε», «γεια χαρά, τα λέμε, ναι».
Η ψύχρα, σου λέει, ήταν τέτοια που πάγωνε τα ακουστικά. Τέτοια που αν ζούσαν οι μακαρίτισσες οι μαμάδες τους και έβλεπαν το σκηνικό, θα τους έλεγαν με μια φωνή «παιδί μου, βάλε μια ζακέτα πάνω σου, θα παγώσεις»!
Τούτων δοθέντων, καμία πλευρά του «τριγώνου» δεν ήταν σε θέση να βεβαιώσει αν οι δυο πρώην προκάτοχοι Κυριάκου στην πρωθυπουργία θα βρεθούν στη Ρηγίλλης το απόγευμα της Παρασκευής στην πρώτη σειρά και δίπλα-δίπλα, για να στηθούν να ακούσουν τον πρόεδρο Κυριάκο να εκθειάζει, ένας Μητσοτάκης αυτός, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον γενάρχη της ΝουΔού. Αλλωστε τι περισσότερο να ακούσουν να λέει ο Κυριάκος για τα γενέθλια της ΝουΔού, όταν ατύπως τής έσβησε κεράκια στο προ των ευρωεκλογών Συνέδριο του κόμματος που συγκλήθηκε ακριβώς με το ίδιο θέμα – 50 χρόνια Νέα Δημοκρατία;
Φυσικά ούτε εγώ θα καταφύγω σε βεβαιότητες, ούτε και σε στοιχήματα. Προφανέστατα Καραμανλής και Σαμαράς θα συνομιλήσουν μεταξύ τους, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, πριν αποφασίσουν τι θα κάνουν. Διότι ό,τι κάνουν, μαζί θα το κάνουν. Αν και τους χωρίζουν διάφορα ιδεολογικοπολιτικά, και ως χαρακτήρες επίσης είναι διαμετρικά αντίθετοι, προφανώς δεν πρόκειται να πάει ο ένας και να μην παραστεί ο άλλος. ‘Η μαζί θα πάνε ή δεν θα πάνε καθόλου.
Μόνο ένας ξέρει, κι αυτός είναι ο Κυριάκος. Που έκανε τα τηλεφωνήματα και εισέπραξε την «απάντηση» από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
Αυτός θα είναι άλλωστε κι εκείνος που θα ρίχνει ξύλο το βράδυ της Παρασκευής σε όσους τον έβαλαν να τηλεφωνήσει στους δυο «πρώην» για να τους καλέσει προσωπικά, στην πολύ πιθανή περίπτωση να μην παρευρεθούν στην εκδήλωση. Αν και όπως μου έλεγε χθες ένας δικός του, στον απόηχο των τηλεφωνημάτων, «ο Κυριάκος κερδισμένος θα βγει, είτε έρθουν στην εκδήλωση είτε δεν έρθουν. Ειδικά αν δεν έρθουν. Διότι με τα τηλεφωνήματα που τους έκανε, τους έχει ήδη εκθέσει στα μάτια του κόσμου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Για τον κόσμο, έπραξε το σωστό καλώντας τους προσωπικά στην εκδήλωση. Αν εκείνοι επιλέξουν αρνητική στάση, το πολιτικό πρόβλημα δεν το δημιούργησε ο Κυριάκος, αλλά αυτοί».
Είναι μια λογική, αλλά είναι ενταγμένη στη συλλογιστική τού «μονά ζυγά δικά μου», κι αυτό δεν αρέσει και πολύ, ενημερώνω. Σε κανέναν δεν αρέσει…
Η φίλη Ματίνα Παγώνη αποκάλυψε ότι ο έκπτωτος πρόεδρος Κασσελάκης, επισκεπτόμενος πριν από μήνες το νοσοκομείο «Γεννηματάς», της ζήτησε να πάρουν στο νοσοκομείο τον Τάιλερ να εργαστεί ως νοσοκόμος, και να βοηθήσει έτσι το ΕΣΥ. Εγώ σήμερα θα αποκαλύψω ότι ο έκπτωτος πρόεδρος δεν έμεινε στην πρόταση προς την αγαπημένη Ματίνα. Το ίδιο αίτημα/πρόταση υπέβαλε και προ καιρού και στον υπουργό Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη!
Και μάλιστα με τη ρητή δέσμευση της άνευ χρηματικής αμοιβής πρόσληψης – στην ίδια λογική της ανιδιοτελούς προσφοράς του Τάιλερ στο ΕΣΥ.
Ο Αδωνις του εξήγησε σοβαρά ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, διότι από τη στιγμή που ενδεχομένως προσληφθεί, θα πρέπει και να αμείβεται ο άνθρωπος. Επίσης εξήγησε στον πρόεδρο Κασσελάκη ότι το ΕΣΥ δεν διαθέτει ειδικότητα νοσηλευτή όπως αυτή που κατέχει ο Τάιλερ, ήτοι του αποκλειστικά υπηρετούντος σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Και το τρίτο που του ανέφερε είναι ότι δεν έχουν ακόμη προκηρύξει θέσεις για την πρόσληψη νοσηλευτών.
Κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ο Τάιλερ, προκειμένου να μη μένει άνεργος και ανενεργός και να περιμένει πότε θα επιστρέψει σπίτι από τις πολιτικές ενασχολήσεις του ο Κασσελάκης, αποφάσισε να ανοίξει στο Κολωνάκι το δικό του γυμναστήριο. Τον καταλαβαίνω.
Και φτάσαμε Τετάρτη, ο μήνας έχει 2 (Οκτωβρίου), και ο έκπτωτος πρόεδρος Κασσελάκης ακόμη να μας σκάσει το «μυστικό» (που ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι): ότι, ναι, θα διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή της 24ης Νοεμβρίου. Υποτίθεται ότι θα το κάνει σήμερα, αλλά τον δικό μου που ρώτησα (εκ του στενού πυρήνα των δημοσιογράφων που έχει συμπτυχθεί περί την υπόθεση της επανεκλογής του) μου απάντησε πως αύριο Πέμπτη, πρώτα ο Θεός, θα το πράξει τελικά. «Σίγουρα;» ρώτησα τον άνθρωπό μου. «Να είσαι σίγουρος μόνο ότι αύριο το πρωί ο ήλιος θα ανατείλει» μου απάντησε εκείνος με μια αδικαιολόγητα φιλοσοφική διάθεση.
«Μέσω της εκπομπής του Χατζηνικολάου θα το αναγγείλει;» ξαναρώτησα.
«Παρανόηση. Η εμφάνιση στην εκπομπή του Νίκου είναι την άλλη Πέμπτη» μου είπε. «Οχι αυτήν».
«Δεν ήταν και σωστό» και «δεν θα ήταν και αδιαμεσολάβητα», μου ανέφερε με έμφαση στο «αδιαμεσολάβητα», πράγμα που με οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο πρόεδρος θα μας το ανακοινώσει μέσα από τα αγαπημένα του Social media. «Με λένε Στέφανο και έχω κάτι να σας πω… Είμαι εδώ».
Καλώς τονε, κι ας άργησε…
Στο μεταξύ, με ανείπωτη χαρά υποδέχομαι (και υποθέτω πολλοί εξ υμών) την υποψηφιότητα του ποιητή (όσο και οινοποιού) Νικόλα Φαραντούρη, εκ Κεφαλληνίας ορμώμενου, για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ! Με τον φαντεζί Νικόλα προ καιρού είχαμε συμπέσει σε ένα event στη Μυτιλήνη, και εκεί μεταξύ τυρού και αχλαδίου, με άφησε να καταλάβω πως ψαχνόταν να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος της χαράς. Με είχε παρακαλέσει δε να μην πω τίποτε, δεν είπα, και ιδού τώρα που το έκανε το βήμα. Θα αναφέρω απλώς ότι εκείνο το βράδυ, κατόπιν γενικής απαιτήσεως, ανέβηκε στη σκηνή και ερμήνευσε με δεινότητα καταχειροκροτούμενος το «Βella ciao» στο πιάνο. Οχι, ποίημα δεν απήγγειλε, αλλά εξακολουθεί να γράφει, ενημερώνω…
