Μπορούσε ποτέ να σκεφτεί κανείς ότι η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ θα επηρέαζε και την εκλογή νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι πραγματικό. Και όπως μου το ανέλυσε χθες μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτά τα παλιά στελέχη που αποτελούν τη «φρουρά» του κόμματος, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο, κι ας μην ομολογείται, προκειμένου να αποφασιστεί ότι ο πρώτος γύρος για την εκλογή προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιηθεί στις 24 Νοεμβρίου και η επαναληπτική εκλογή την 1η Δεκεμβρίου!
Κατά το μεγαλοστέλεχος, ο παράγων «εκλογές ΠΑΣΟΚ» έριξε καταλυτικά τη σκιά του στις μετακασσελακικές εξελίξεις υπό την εξής έννοια: προκλήθηκε από την… κατάθεση των υποψηφιοτήτων στο ΠΑΣΟΚ και τις υπογραφές των προτάσεων που τις ακολουθούν. Απίστευτο; Και όμως.
Διότι, όπως φάνηκε από τις υποψηφιότητες που κατατέθηκαν, οι προτείνοντες τις πέντε εξ αυτών – και προφανώς σίγουρα μετέχοντες στην ψηφοφορία – είναι πάνω από 65.000. Ο έκτος υποψήφιος, ο Χάρης Δούκας, δεν κατέθεσε υπογραφές, αλλά μόνο 100 υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής. Αν κατέθετε και αυτός, οι υπογραφές θα ξεπερνούσαν τις 80.000, το λιγότερο – άρα και αντίστοιχα οι δηλώσεις συμμετοχής στις εκλογές, ως ψηφοφόρων. Το οποίο νούμερο, με τις σχετικές αναγωγές, παραπέμπει σε μια συμμετοχή που θα ξεπεράσει λογικά τα 250.000 άτομα, μπορεί και τις 300.000!
Αν λοιπόν η εκλογή αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είχε προσδιοριστεί άμεσα, κοντά χρονικά με τις εκλογές για τον νέο ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, η σύγκριση θα ήταν προφανής και εμφανώς εις βάρος της αντίστοιχης διαδικασίας στο κόμμα τής (έως σήμερα) αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Επειδή δεν θα μπορούσαμε να τους φτάσουμε, νομίζω ότι το καλύτερο για μας ήταν να πάμε αργότερα, έστω ενάμιση μήνα μετά, την εκλογή του δικού μας προέδρου», μου ανέφερε ο «πολύπειρος»!
Οφείλω να παρατηρήσω ότι και πάλι νωρίτερα του αναμενομένου θα πραγματοποιηθεί η εκλογή του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όλα παρέπεμπαν για εκλογές τη δεύτερη Κυριακή του Δεκεμβρίου, που ο μήνας θα έχει 8, με τον δεύτερο γύρο να διεξάγεται στις 15 Δεκεμβρίου, ώστε να έχουν τελειώσει όλα πριν από τα Χριστούγεννα. Επικράτησε όμως η άποψη, και σωστά νομίζω, ότι η ημερομηνία για τον δεύτερο γύρο θα συνέπιπτε με τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, η οποία είναι ένα καλό βήμα για την πρεμιέρα του νέου αρχηγού – εφόσον φυσικά αυτός προέλθει από τη σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Φυσικά, μέχρι να φτάσει στη χθεσινή απόφαση η Πολιτική Γραμματεία, κυκλοφόρησαν και κάτι άλλες, πιο «πονηρές», σκέψεις. Οπως, ας πούμε, μία, την οποία θεωρώ κορυφαία και η οποία ήθελε την εκλογή να πραγματοποιηθεί τρεις μήνες αργότερα της ορισθείσας, ήτοι τον… Μάρτιο του 2025! Γιατί; Προκειμένου, λέει, να έχει μεσολαβήσει ένα ικανό χρονικό διάστημα, όχι μόνο από την εκλογή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη σοκαριστικά τραυματική αποκαθήλωση του Κασσελάκη, η οποία δημιουργεί ήδη διαλυτικές συνθήκες στον ΣΥΡΙΖΑ. «Ιδέες» με «μεγάλη ουρά», θα σημειώσω, απλώς…
Πάντως, άλλη πηγή μου στον ΣΥΡΙΖΑ (τελευταίας εσοδείας το παλικάρι…) με συμβούλεψε (και μαζί με εμένα κι εσάς) να μη θεωρήσετε τίποτε δεδομένο από αυτά που αποφάσισε η Πολιτική Γραμματεία σχετικά με τον οδικό χάρτη για τις εσωκομματικές διαδικασίες (σύγκληση Κεντρικής Επιτροπής, Εκτακτο Συνέδριο 1-3 Νοεμβρίου, εκλογή αρχηγού). «Διότι αυτά μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή και να ισχύσουν καινούργια πράγματα», εννοώντας αλλαγές που θα επιβληθούν εκ των πραγμάτων από την πολιτική επικαιρότητα…
Για μένα, πάντως, τα μόνα που μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά στα όσα αποφασίστηκαν χθες στην Πολιτική Γραμματεία, και γενικότερα να παίξουν καταλυτικό ρόλο στον επαναπροσδιορισμό της ημερομηνίας εκλογής νέου αρχηγού, είναι τρία πράγματα:
n οι δημοσκοπήσεις, που θα αποτυπώνουν την αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ σε βαθμό τραγικό (ήδη έχουν αρχίσει και μετράνε οι εταιρείες, μετά τα όσα συνέβησαν την Κυριακή με την εκπαραθύρωση του Κασσελάκη)
n η αδημονία του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη να αναμετρηθεί με τον ίσκιο του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – «δεν κρατιέται, δεν κρατιέται», μου λένε φίλοι και γνωστοί στο κόμμα της χαράς, και ο ίδιος δεν έκανε καμία προσπάθεια να το διαψεύσει χθες προσερχόμενος στην Πολιτική Γραμματεία· αντιθέτως
n η επιθυμία του Νικόλα «13-0 από τα αποδυτήρια» Παππά να «δοκιμαστεί» στη θέση του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και να βρεθεί στην… ευχάριστη θέση να αντιμετωπίσει ενώπιος ενωπίω τον Πρωθυπουργό Κυριάκο στη Βουλή.
Από τις τρεις αυτές παραμέτρους θα διαλέξω την… τρίτη, εννοείται. Γιατί θέλω να δω πώς θα ξεφύγει το παλικάρι όταν ο άλλος, ο Κυριάκος, θα το χτυπάει σαν χταπόδι, από κάτω, για την καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο και όλα όσα έπραξε στη διάρκεια της αλήστου μνήμης περιόδου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Αν και κάτι μου λέει ότι προσεχώς από κάποιους θα τεθεί θέμα και για τον Παππά, διότι, όπως θα θυμάστε, η τοποθέτησή του ως επικεφαλής της ΚΟ ήταν ένα από τα… τελευταία έργα του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη. Και πως για χάρη του ο έκπτωτος καθαίρεσε τον συμπαθή και μάλλον επιτυχημένο στη θέση του επικεφαλής Σωκράτη Φάμελλο.
Ιδιαίτερο κεφάλαιο με τις… προεδρίες είναι και αυτό του ποιος/α θα αντικαταστήσει τον πρόεδρο Κασσελάκη ως προσωρινός/ή πρόεδρος και για όσο διαρκέσουν οι διαδικασίες για την ανάδειξη, μέσω της κάλπης, του αντικαταστάτη του. Ακουσα διάφορα ονόματα χθες, αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι έχουν κάποιο πραγματικό υπόβαθρο. Μοιάζουν περισσότερο με θεωρίες για το ποιος ή ποια (θα ήθελε και) μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο. Αν και δεν μου πέφτει λόγος, νομίζω ότι το καταλληλότερο πρόσωπο είναι μια πραγματική κυρία της πολιτικής, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Την υπηρετεί πολλά χρόνια, και από το ΠΑΣΟΚ και φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σοβαρή προσωπικότητα, ήπια ως χαρακτήρας και δεν διαθέτει προσωπικές φιλοδοξίες. Ο,τι δηλαδή χρειάζεται για να επιφορτιστεί το βαρύ έργο να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι στην ταραγμένη περίοδο που θα ακολουθήσει για το κόμμα.
Στο μεταξύ, δεν λείπουν οι εύθυμες στιγμές από όλο αυτό που εξελίσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα ψυχολογικής φύσεως ή δυσκολίες που τους προκαλούν μια δυσθυμία και απογοήτευση να παρακολουθούν ανελλιπώς τις πρωινές εκπομπές των καναλιών – και πρώτα του Mega, εννοείται. Στις εκπομπές αυτές παρελαύνουν επί καθημερινής βάσεως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία «σκοτώνονται» μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά εύθυμο κλίμα.
Υπάρχουν δε και guest εμφανίσεις, οι οποίες μας δίνουν μια… ευοίωνη εικόνα για τη συνέχεια – ότι όχι μόνο δεν θα πλήξουμε, αλλά δεν θα μας μείνει… άντερο από τα γέλια, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Χθες, ας πούμε, εμφανίστηκε (στον Σκάι) ως υποψήφιος πρόεδρος ο Γκλέτσος, ο γνωστός Γκλέτσος, ο οποίος ξεκαθάρισε στο φιλοθέαμον κοινό, σοβαρός σοβαρός και χωρίς να σκάει χαμόγελο στα χείλη του, τα ακόλουθα, εξαιρετικώς αποκαλυπτικά: «Αν είμαι αρχηγός, θα έχω υπό μάλης το λυσάρι που λέγεται Τσίπρας»!!!
Οπως ο ίδιος εξήγησε γι’ αυτή τη βαρυσήμαντη επιλογή (με την προσήκουσα, ως και προηγουμένως, σοβαρότητα), «έχω μια προσωπολατρία στον Τσίπρα. Αν μου πει να μην κατέβω, δεν θα κατέβω. Δεν θα κρίνω δημόσια τον Τσίπρα ποτέ. Ιδιωτικά μπορώ να του πω κάτι, με τακτ»!
Οπως είναι φυσικό, και λογικό, και νομίζω ότι έχω και τη δική σας συναίνεση, παρακαλώ τον κύριο Τσίπρα να συγκατανεύσει στην υποψηφιότητα Γκλέτσου! Το έχουμε ανάγκη όλοι…
