Δεν έφταιγαν αυτή τη φορά τα τρόφιμα. Υστερα από 36 μήνες πληθωρισμού τροφίμων μεγαλύτερου από τον γενικό πληθωρισμό, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι σε αυτά τα προϊόντα το πρόβλημα είναι ελεγχόμενο. Αν δεν ήταν τόσο υψηλή η βαρύτητα του ελαιολάδου, ενδεχομένως να είχαμε πληθωρισμό τροφίμων κοντά στο μηδέν, αν και παραφωνίες σαν αυτή των «δημητριακών για πρωινό» που ξαφνικά τρέχει με διψήφιο ποσοστό ανόδου θα συνεχίσουμε να έχουμε.
Αλλού όμως ήταν το πρόβλημα και είδαμε ξανά πληθωρισμό πάνω από 3% τον Αύγουστο. Ηταν το ηλεκτρικό ρεύμα, όπου σε μηνιαία βάση, παρά τις επιδοτήσεις, οι τιμές σε μέσα επίπεδα ανέβηκαν κατά 10,9%. Ηταν οι τιμές του φυσικού αερίου που ανέβηκαν ακόμα περισσότερο (28% σε ετήσια βάση). Αρα το Ενεργειακό επέστρεψε, και αυτό δεν μπορεί να το παραβλέψει κανείς ενόψει του χειμώνα. Ειδικά με δεδομένο ότι μπήκαμε στο φθινόπωρο και οι τιμές στη χονδρική του ρεύματος συνεχίζουν να υπερίπτανται σε επίπεδα μεγάλου καλοκαιρινού καύσωνα, φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι σημαντικό. Μαζί παίρνει φωτιά και συνολικά το κόστος στέγασης, αν προσθέσουμε την άνοδο των ενοικίων και το κόστος επισκευής και συντήρησης κατοικίας. Σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα οφείλεται κυρίως η αναζωπύρωση του πληθωρισμού και αυτό εξηγεί το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της ομιλίας του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ αφιερώθηκε σε λύσεις μείωσης της έντασής του.
Ο πληθωρισμός πήρε τα πάνω του και για άλλους λόγους. Οπως η αύξηση των τιμών του τουριστικού πακέτου. Πιθανότατα θα το πληρώσουμε του χρόνου με μείωση της τουριστικής κίνησης (ήδη οι εκτιμήσεις από το εξωτερικό κάνουν λόγο για μείωση 10%-15%), αλλά ποιος νοιάζεται για του χρόνου. Και αυτό αφορά τα επίσημα στοιχεία. Γιατί ανεπισήμως, σε κάποιες τουριστικές περιοχές, υπήρχαν «επιχειρηματικές διάνοιες» που χρέωναν μέχρι και τέλος… aircondition. Το κόστος κινούνταν στην περιοχή των 10 ευρώ ημερησίως.
Από το νέο πληθωριστικό ρεύμα δεν θα μπορούσε να λείψει η εστίαση. Ο τζίρος που κατεγράφη βάσει των αποδείξεων που εκδόθηκαν θα σπάσει κάθε ρεκόρ μετά το αυτονόητο μέτρο της διασύνδεσης των POS με τις ταμειακές μηχανές. Οι επιχειρηματίες ωστόσο του κλάδου επέλεξαν να περάσουν τη νομιμότητα μέσω της υποχρεωτικής φορολόγησης αυτούσια στις τιμές. Το πλήρωσαν με μείωση της κίνησης οι ταβέρνες και τα «all day restaurants». Ο πραγματικός τζίρος τους, μαζί με τον «μαύρο», ήταν μειωμένος, και μάλιστα περισσότερο από ποτέ φορολογημένος. Μεταξύ των τεχνασμάτων έξτρα (αφορολόγητων) χρεώσεων μου έλεγαν ότι ανακαλύφθηκε μέχρι και ο όρος «αντίτιμο μουσικής», για ένα μπουζούκι και μια κιθάρα που συμμετείχαν στην ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, προκειμένου να καλύψουν τη χασούρα.
Η ελληνική επιχειρηματικότητα ωστόσο δεν παύει ποτέ να μας εκπλήσσει. Στα στοιχεία πληθωρισμού (επαναλαμβάνω) Αυγούστου – ο συγκεκριμένος είναι μήνας εκπτώσεων – οι τιμές στα είδη ένδυσης και υπόδησης αυξήθηκαν σε ετήσια βάση κατά 6,2%… τιμώντας για μία ακόμα φορά την αίσθηση που έχουν οι καταναλωτές για το περιεχόμενό τους.
Κοντολογίς, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο εισαγόμενη η – μικρή – αναζωπύρωση του πληθωρισμού. Είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα μιας αδύναμης, χωρίς όραμα και αρχές, παρασιτικής ελληνικής επιχειρηματικότητας.
