Η χώρα έχει κάποια δεδομένα. Μας αρέσει – δεν μας αρέσει, αυτή είναι η κατάσταση της χώρας και με αυτήν πορευόμαστε. Ξεκινά, για παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομικών να φτιάξει προϋπολογισμό και πριν αρχίσει να γράφει του λένε ότι ήρθε η στιγμή να παραλάβουμε μια φρεγάτα που είχαμε παραγγείλει και εξ αυτού του λόγου πριν ξεκινήσει τους υπολογισμούς θα πρέπει να εγγράψει πάνω πάνω μια πρόσθετη δαπάνη ύψους 856 εκατ. ευρώ, που δεν θα καταλήξει στην τσέπη κανενός ελληνικού νοικοκυριού. Αν ήμασταν στο Λουξεμβούργο, τις φρεγάτες Belh@rra θα τις βλέπαμε μόνο σε ντοκιμαντέρ. Είμαστε όμως στην Ελλάδα, με δύσκολους γείτονες και άλλες ανάγκες, και ως φυσική συνέπεια θα πληρώνουμε. Το 2026 η δαπάνη θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο (θα παραλάβουμε και άλλες φρεγάτες) στα 1,33 δισ. ευρώ.
Ψάχνοντας ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών να δει τι άλλο πρέπει οπωσδήποτε να εγγράψει, πριν μπει στο κονδύλι του ύψους των συντάξεων, μαθαίνει ότι 220.000 συμπολίτες μας θα έχουν καταθέσει χαρτιά για σύνταξη έως το τέλος του έτους. Εχουν επηρεαστεί από τις «βεβαιότητες» των «ειδικών» ότι αυξάνονται τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης και σπεύδουν να προλάβουν τα σημερινά όρια. Θα μπορούσε να τους διαβεβαιώσει ο υπουργός Οικονομικών ότι τα ηλικιακά όρια δεν θα αυξηθούν, αλλά αυτό το «παιχνίδι» των διαβεβαιώσεων έχει χαθεί εδώ και χρόνια σε αυτή τη χώρα. Ασε που αν βγαίνουν τόσο πολλοί στη σύνταξη, όσοι το κάνουν την τελευταία τριετία, τα όρια πράγματι θα αυξηθούν, αυτή τη φορά ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ως εκ τούτου, 600 εκατ. που θα μπορούσαν να πάνε οπουδήποτε αλλού καταλήγουν σε αυτό το κονδύλι. Οι αυξήσεις των σημερινών συνταξιούχων υπολείπονται, λογικό είναι να μην ξεπεράσουν τα 400 εκατ. ευρώ. Και πάλι καλά…
Ο υπουργός Οικονομικών, αφού ήδη έχουν «εξαφανιστεί» χωρίς δική του παρέμβαση τα μισά χρήματα από αυτά που θα μπορούσε να δώσει, ψάχνει να δει τι θα κάνει με τα υπόλοιπα. Τότε μπαίνουν στο «παιχνίδι» άλλοι… παράγοντες. Πολιτικό κόστος το λένε. Δεν μπορεί να συνεχίσουμε να αδικούμε, του λένε συνάδελφοί του μέσα από την κυβέρνηση, αυτούς που στην πραγματικότητα αδικούν με τη συμπεριφορά τους όλη την κοινωνία και αποφασίζεται να επιστραφούν κάποια χρήματα από αυτά που κόπηκαν στους ελεύθερους επαγγελματίες, μήπως και σταματήσουν να είναι «οργισμένοι». Και ας έχει αναγνωρίσει ο υπουργός Οικονομικών ότι μετά τα δικά του μέτρα συνεχίζουν να δηλώνουν 268 ευρώ μηνιαίο εισόδημα. Και δεν συμμορφώθηκαν και επιβραβεύονται, με την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, με την ελάφρυνση των τεκμηρίων.
Είπαμε, αυτά είναι τα δεδομένα της χώρας. Λίγο η γεωγραφική μας θέση, μόνιμα μειονεκτικότερη από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Λίγο η σιγουριά της σύνταξης και η ευκολία με την οποία λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τους «ειδικούς» και τους «κινδυνολόγους» στην τελευταία μεγάλη απόφαση της ζωής μας. Πολύ περισσότερο, η ανάγκη εξυπηρέτησης του πολιτικού συμφέροντος, ειδικά όταν πλήττεται μια ομάδα με ισχυρά πολιτικά ερείσματα.
Πώς το είπε «εύστοχα» στο κλίμα που περιγράφουμε παριστάμενος στη ΔΕΘ: «Είχε ανάγκη ο προϋπολογισμός τα 440 εκατ. που πήραμε από τους ελεύθερους επαγγελματίες; Αν όχι, γιατί τα πήραμε;». Και φυσιολογικά έπειτα από αυτό ξεκίνησαν οι επιστροφές…
