Η ελληνική παραολυμπιακή ομάδα επέστρεψε χθες το απόγευμα στην Αθήνα. Τους νικητές
αυτούς – νικητές ήταν και οι 40 συμμετέχοντες στους Αγώνες και όχι μόνο οι 13 που κέρδισαν μετάλλια υποδέχτηκε πλήθος κόσμος στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η παρουσία της εθνικής ομάδας στο Παρίσι ήταν από τις καλύτερες. Αφήνοντας στην άκρη την παρουσία στους αγώνες της Αθήνας (τότε η ελληνική αποστολή ήταν τεράστια διότι είχαμε τη διοργάνωση των Αγώνων) ετούτη η αποστολή μπορεί να συγκριθεί με τις πλέον επιτυχημένες. Ο αριθμός των αθλητών (που ήταν σαράντα) θύμισε τον αριθμό των αθλητών που πήραν μέρος στους Παραολυμπιακούς του Σίδνεϊ, πράγμα που μαρτυρά σταθερότητα. Στο Ρίο ντε Zανέιρο τα χρυσά που κέρδισαν οι έλληνες αθλητές ήταν περισσότερα (πέντε τον αριθμό) και τα 13 μετάλλια που κέρδισαν οι αθλητές μας στο Παρίσι είναι λιγότερα από αυτά που είχαν κερδίσει το 2008 στο Πεκίνο (τα 24 εκεί είναι ένα ρεκόρ που δύσκολα θα σπάσει…), αλλά το βασικό χαρακτηριστικό της εφετινής αποστολής (που μαρτυρά και την επιτυχία της), είναι ότι σε σχέση με τους Παραολυμπιακούς του Τόκιο η Ελλάδα βελτίωσε τη θέση της στην τελική κατάταξη κατά 17 θέσεις. Φυσικά μετράει και ότι στους Αγώνες αυτούς γνωρίσαμε καλύτερα και μερικούς καταπληκτικούς αθλητές που ο κόσμος χθες χειροκρότησε…
Λίγο πριν από την άφιξη της ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς μια άλλη αποστολή έφευγε από το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η Εθνική Ελλάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς αναχωρούσε για την Ιρλανδία όπου απόψε θα δώσει το δεύτερο παιχνίδι της για το Nations League. Οι γηπεδούχοι έχασαν στην πρεμιέρα τους από την Αγγλία, δεν προκρίθηκαν στα τελικά του Euro 2024, δεν διανύουν τις καλύτερες μέρες τους. Αλλά είναι ομάδα με πατριωτικό πάθος και πάντοτε τα ματς της Εθνικής μας μαζί τους είναι σκληρά και δύσκολα. Επιπλέον βλέπουν το αποψινό ματς ως ένα είδος ρεβάνς για τις δύο ήττες που γνώρισαν από την Εθνική μας ένα χρόνο πριν: η Ελλάδα ήταν με την Ιρλανδία στον ίδιο όμιλο των προκριματικών του Euro 2024 και την κέρδισε δυο φορές. Οι Ιρλανδοί δεν ξέχασαν αυτό το κάζο. Απόψε η Εθνική μας θα χρειαστεί να παίξει πολύ καλύτερα από όσο με τη Φινλανδία αν θέλει να κάνει αποτέλεσμα.
Στο μεταξύ ολοκληρώνεται αύριο και η μεταγραφική περίοδος – εννοώ και στη χώρα μας διότι στις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες το περίφημο «μεταγραφικό παράθυρο» έχει κλείσει. Χθες έγινε γνωστό ότι η ΑΕΚ ολοκλήρωσε τις μεταγραφές της αποκτώντας τον Φρανζί Πιερό από τη Μακάμπι Χάιφα.
Ο ποδοσφαιριστής είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό γιατί έχει σκοράρει τα τελευταία χρόνια με τη φανέλα της Μακάμπι και κόντρα στον Ολυμπιακό και κόντρα στον ΠΑΟ. Είναι μια καλή προσθήκη: η ΑΕΚ έψαχνε ένα αναπληρωματικό του Λιβάι Γκαρσία και σε αυτό τον ρόλο ο Πιερό μπορεί να ανταποκριθεί. Ωστόσο η ανακοίνωση της απόκτησης δεν δημιούργησε ενθουσιασμούς: ο κόσμος της ΑΕΚ περίμενε ποδοσφαιριστές όπως ο Φοφανά της Τσέλσι και ο πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Μαρσιάλ, γιατί για τέτοιους άκουγε. Αλλά για αυτό δεν φταίει ο Πιερό. Που αν έχει ένα πρόβλημα είναι η καταγωγή του: ο καλός αυτός παίκτης είναι από την Αϊτή και όταν καλείται στην εθνική ομάδα της χώρας του θα πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου. Οπως ο Πινέδα, που αγωνίζεται στο Μεξικό, ο νεοφερμένος στον Ολυμπιακό Στάμενιτς που είναι βασικός στην Εθνική της Νέας Ζηλανδίας, αλλά και ο Πελίστρι που ο ΠΑΟ απέκτησε και που θα επιστρέψει από τη Λατινική Αμερική όπου βρίσκεται για να αγωνιστεί στην Εθνική Ουρουγουάης την Παρασκευή το πρωί.
Ακούγεται κάπως παράδοξο αλλά το να έχεις διεθνείς ποδοσφαιριστές σε καιρό προκριματικών Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ένα προβληματάκι – ειδικά αν αυτοί δεν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές ομάδες. Αλλά οι καλοί παίκτες είναι και διεθνείς: είναι ο κανόνας του παιχνιδιού.
Η τελευταία ανοιχτή μεταγραφική υποχρέωση που έχει απομείνει είναι αυτή του ΠΑΟΚ που ψάχνει ένα στόπερ: σήμερα ή αύριο θα μάθουμε και τον εκλεκτό του Ραζβάν Λουτσέσκου που όμως θα αγωνίζεται μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα μέχρι τον Φεβρουάριο όταν και μπορεί να γίνουν αλλαγές στις ευρωπαϊκές λίστες. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από έναν παίκτη ικανό να αγωνιστεί στο κέντρο της άμυνάς του και γιατί οι στόπερ λείπουν πιο εύκολα – εξαιτίας τραυματισμών και τιμωριών. Η Ρεάλ Μαδρίτης π.χ., ακόμα δεν ξεκίνησε η σεζόν και έχει απομείνει με δύο! Κι ας έχει πέντε συνολικά που μπορεί να καλύψουν τη θέση.
Στο μεταξύ ο διεθνής Τύπος ασχολείται με την επιτυχία του ιταλού τενίστα Γιανίκ Σίνερ που κέρδισε στη Νέα Υόρκη το δεύτερο Γκραν Σλαμ τουρνουά της καριέρας του επικρατώντας στον τελικό με 3-0 του Αμερικανού Τέιλορ Φριντζ με χαρακτηριστική άνεση – όπως ταιριάζει στο νούμερο 1 του κόσμου. Ωστόσο το γεγονός αυτό πιο πολύ και από θαυμασμό προκάλεσε την αναζωπύρωση των συζητήσεων που είχαμε το καλοκαίρι όταν έγινε γνωστό πως ο Σίνερ βρέθηκε δυο φορές ντοπέ σε ελέγχους ντόπινγκ, αλλά απαλλάχτηκε! Μάλιστα το παράδοξο στην ιστορία αυτή είναι ότι πρώτα μάθαμε την απαλλαγή του και μετά την κατηγορία του: τον Μάρτιο που ο Ιταλός βρέθηκε να κουβαλά στα ούρα του την απαγορευμένη ουσία κλοστεβόλη δεν είχε διαρρεύσει το παραμικρό. Στη Νέα Υόρκη δεν ήταν λίγοι οι αθλητές που εξέφρασαν απορίες για τη διαδικασία αλλά και για την αθώωση. Ο Τζόκοβιτς είπε ότι το πρωτόκολλο δεν τηρήθηκε, ο Αλκαράθ ότι συνέβησαν πολλά που προκαλούν απορίες, αλλά ο πλέον επικριτικός ήταν ο Νικ Κύργιος που ως σχολιαστής των Αγώνων είπε τα χειρότερα. «Ομολογώ πως αν ήμουν αντίπαλός του δεν θα του έσφιγγα το χέρι. Κι αν το έκανα, απλά θα του έλεγα μπράβο για τους δικηγόρους που διάλεξε» είπε.
Πολλοί νομίζουν πως στο τένις δεν υπάρχουν έλεγχοι αντιντόπινγκ: δεν είναι αλήθεια. Η Μαρία Σαράποβα το 2016 έμεινε 15 μήνες εκτός αγώνων. Η Σιμόνα Χάλεπ για να μειώσει την ποινή του τετραετούς αποκλεισμού της έφτασε μέχρι το CAS. Σήμερα υπάρχουν επτά τιμωρημένοι αθλητές. Αλλά κανείς τους δεν είναι νούμερο 1 στον κόσμο όπως ο Σίνερ. Η τιμωρία του οποίου θα προκαλούσε πανικό. Και το τένις μετά την αποχώρηση του Φέντερερ, το επικείμενο αντίο του Ναδάλ και τις όλο και λιγότερες παρουσίες του Τζόκοβιτς έχει ανάγκη από νέους ήρωες. Εστω και κομμάτι ύποπτους…
