Σαν να μην έφταναν η πανώλη και η ευλογιά των προβάτων, μια άλλη θανατηφόρος ασθένεια, που επίσης φέρει την ονομασία της πανώλης, πλήττει… τις καραβίδες του γλυκού νερού. Και μπορεί η καραβίδα να μην είναι ακριβώς καθημερινό φαγητό, όμως για τους ψαράδες της Κοζάνης η αλιεία της είναι σημαντική για το μεροκάματό τους. Αυτό που έχουν χάσει τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε που πρωτοχτύπησε η πανώλη τη λίμνη Πολυφύτου, εξαφανίζοντας όχι μόνο τις καραβίδες, αλλά και τα ψάρια.
Η πανώλη της καραβίδας εξακολουθεί να «θερίζει», δηλώνουν ψαράδες της περιοχής σε ρεπορτάζ της ΕΡΤ, ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος εξάπλωσής της και σε άλλα υδάτινα οικοσυστήματα.
Όπως σημείωσε στην κρατική τηλεόραση ο πρόεδρος επαγγελματιών ψαράδων Νίκος Κουρτίδης, οι επιστήμονες μελετούν το φαινόμενο και σύμφωνα με τους ειδικούς του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, πρόκειται για παθογόνο μύκητα, τη λεγόμενη μούχλα του νερού, που προκαλεί την πανώλη της καραβίδας.
Ήδη έχει εξαφανίσει τους πληθυσμούς των καραβίδων εσωτερικών υδάτων στην Ευρώπη. «Δεν υπάρχει εισόδημα, δεν υπάρχουν καραβίδες και ψάρια» ανέφερε και πρόσθεσε ότι έχουν τρία χρόνια να ψαρέψουν καραβίδες λόγω της απαγόρευσης.
Όπως λέει ο κ. Κουρτίδης, παρά το ότι ρίχνουν γόνο στο νερό, δεν αλλάζει η κατάσταση. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Περιβάλλοντος της Βρετανίας, που αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα, τα σπόρια της πανώλης της καραβίδας εξαφανίζονται από ένα μολυσμένο σύστημα νερού (που συνδέονται με λίμνες και ποτάμια), μέσα σε λίγες εβδομάδες από την στιγμή που αφαιρεθεί και η τελευταία μολυσμένη καραβίδα.
Συνεπώς, η ρίψη γόνου και ο εμπλουτισμός των υδάτων, προτού εξαλειφθεί και η τελευταία καραβίδα με πανώλη, απλώς παρατείνει το πρόβλημα. Οι καραβίδες που μεταφέρουν τη νόσο καταστρέφουν την οικολογία των συστημάτων και απειλούν το μέλλον των ιθαγενών ειδών ψαριών.
Σε αυτό συμβάλλει και το κοινό που καλείται να ελέγχει, να καθαρίζει και να στεγνώνει τα ρούχα και τον εξοπλισμό του μετά τη χρήση, για να αποτραπεί η εξάπλωση και σε άλλες περιοχές.
Παράλληλα, από τη χερσαία μετακίνηση των οστρακοειδών, μπορεί η πανώλη να εξαπλωθεί σε νέους βιότοπους. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και μέσω πλημμυρών, περπατώντας στη στεριά, από εργαλεία, πλωτά μέσα, δολώματα ή και τον γόνο που ρίχνεται από άλλες περιοχές που πιθανόν να έχουν προσβληθεί.
Ένας δεύτερος λόγος αντιδράσεως των αλιέων και εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι η μελλοντική τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στην λίμνη όπως λέει ο δήμαρχος Σερβίων Χρήστος Ελευθερίου. «Πατάμε επάνω στην μεγαλύτερη μπαταρία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος».
