O Θανάσης Κωνσταντινίδης είναι ο πιο επιτυχημένος Παραολυμπιονίκης μέχρι τώρα για την Ελλάδα στους Αγώνες του Παρισιού, με ένα χρυσό και ένα ασημένιο μετάλλιο.
Με νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ ήταν ο νικητής στον τελικό της σφαιροβολίας F32. Στον τελικό έριξε κατά σειρά 11.17, 11.57, 10.94, 11.92 και 11.93 μέτρα στην τελευταία βολή κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο.
Λίγες ώρες νωρίτερα, είχε ανέβει και στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στη ρίψη κορύνας F32, σε έναν αγώνα – θρίλερ! Πριν την έκτη βολή βρισκόταν στην 4η θέση της κατάταξης, με τον Αλγερινό Ουαλίντ Φερχά να έχει ρίξει 37.99μ και να είναι στην τρίτη θέση.
Ο Κωνσταντινίδης έκανε υπερπροσπάθεια στην τελευταία του βολή στα 38.65 μέτρα ξεπερνώντας τους δύο Αλγερινούς που είχε μπροστά του, φτάνοντας στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου.
Με τα δύο νέα… εκθέματα στη συλλογή του, γίνεται ένας από τους πιο επιτυχημένους Παραολυμπιονίκες στην ιστορία της Ελλάδας, φτάνοντας συνολικά στα πέντε. Η πορεία προς την κορυφή ξεκίνησε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 – στην πρώτη συμμετοχή στους Αγώνες – κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στη σφαιροβολία ανδρών F32, καταρρίπτοντας παράλληλα το παγκόσμιο ρεκόρ με βολή 10.39 μέτρων. Λίγες ημέρες αργότερα, πρόσθεσε στη συλλογή του και το ασημένιο μετάλλιο στη ρίψη κορύνας F32.
Συμμετέχοντας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020, ο Κωνσταντινίδης πρόσθεσε άλλο ένα ασημένιο μετάλλιο στη συλλογή του, αυτή τη φορά στη ρίψη κορύνας.
Ο Θανάσης Κωνσταντινίδης έχει τιμηθεί πολλές φορές για τις επιτυχίες του, ενώ έχει των Παραολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το 2016, όσο και στην τελετή έναρξης των Αγώνων του Τόκιο το 2020.
Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξη του, ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής και όχι μέσο για την κατάκτηση μεταλλίων. «Για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Είναι ιδεολογία , είναι κίνητρο. Εγώ αν δεν πάω να κάνω προπόνηση δεν νιώθω καλά. Είμαι σαν ναρκομανής που ψάχνει τη δόση του. Το κάνω για μένα , γιατί πάνω από όλα θέλω να νιώθω όμορφα. Ο αθλητισμός είναι κάτι που με γεμίζει. Τα μετάλλια είναι απλά η επιβράβευση μια μεγάλης προσπάθειας».
Ο Παπακωνσταντίνου που κατάγεται από το Λαγκαδά και ζει στη Θεσσαλονίκη, γεννήθηκε το 1970. Τον αθλητισμό τον έβαλε αρκετά αργά στη ζωή, για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής μετά το πρόβλημα με την ανίατη πάθηση. Ο τύπος αναπηρίας του 46χρονου αθλητή είναι η δυστονία και τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν από την παιδική ηλικία αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να έχει μία κανονική ζωή και να εργάζεται μάλιστα ως αποθηκάριος σε σούπερ μάρκετ. Στα 43 του, όμως, η κατάσταση χειροτέρεψε και έχασε τη δουλειά του. Ο γιατρός του συνέστησε να ξεκινήσει κολύμπι για να βελτιώσει κάπως την ποιότητα ζωής, αλλά τελικά τον κέρδισε ο στίβος.
Η δυστονία είναι κινητική διαταραχή, κατά την οποία οι μύες ενός ατόμου συσπώνται ανεξέλεγκτα και μπορεί να επηρεάσει ένα μυ, μια ομάδα μυών ή ολόκληρο το σώμα. Η συστολή προκαλεί την πληγείσα περιοχή του σώματος να στρίψει χωρίς τη θέλησή του, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή μη φυσιολογικές στάσεις του σώματος.
Παρά το πρόβλημα του, όχι μόνο ασχολήθηκε με τον αθλητισμό αλλά έφτασε στην κορυφή του κόσμου αποτελώντας παράδειγμα αφοσίωσης, επιμονής και δύναμης. «Εάν το λέει η ψυχή σου , τότε ποτέ δεν είναι αργά», έχει πει ο ίδιος.
Ο 54χρονος Παραολυμπιονίκης εκτός από σπουδαίος αθλητής είναι και ένας σούπερ οικογενειάρχης. Εχει πάντα στο πλευρό του, την σύζυγο του, η οποία ως συνοδός τον βοηθά όπου χρειάζεται και είναι μαζί του και στο Παρίσι στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Ηταν και το στήριγμα της οικογένειας, όταν ο Θανάσης έχασε τη δουλειά του το 2013 καθώς ως εργαζόμενη ήταν η μοναδική πηγή εισοδήματος για την οικογένεια, με τον ίδιο να προπονείται καθημερινά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.
Ο Θανάσης είναι ευτυχισμένος πατέρας και τριών παιδιών, μίας κόρης 23 ετών, και δύο γιων 18 και 14 ετών που καμαρώνουν για τον μπαμπά τους! Και ο ίδιος μετά την κατάκτηση του χρυσού, τους το αφιέρωσε λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αυτό το μετάλλιο είναι της γυναίκας μου, των παιδιών μου και των λίγων φίλων που με στηρίζουν και ήρθαν να με δούνε. Η γυναίκα μου είναι παντού δίπλα μου. Η οικογένειά μου. Μου έδινε δύναμη στις βολές. Δεν με έχει αφήσει ποτέ. Είναι παντού δίπλα μου. Δε πετούσα μόνος τις βολές. Τις πετούσαμε πέντε! Πέντε! Όλη η οικογένειά μου μαζί»!
