Ο υπαινιγμός είναι βαρύς. «Υπάρχει η αίσθηση μιας συστηματικής και συντονισμένης προσπάθειας να υποβαθμιστούν ορισμένα γεγονότα» είπε ο Συνήγορος του Πολίτη στο Politico. Και αυτό τροφοδοτεί «υποψίες για απόπειρα συγκάλυψης» και αμέλεια στις οποίες «μπορεί να εμπλέκεται η πολιτική ηγεσία».
Στο άρθρο της Νεκταρίας Σταμούλη, που αναφέρεται στην αδυναμία της Δικαιοσύνης να αποδώσει ευθύνες για τρία συνταρακτικά γεγονότα (υποκλοπές, Τέμπη, ναυάγιο Πύλου), απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επαναλαμβάνοντας το γνωστό ποίημα ότι το ρεπορτάζ έχει σκοπό να δυσφημήσει τη χώρα στο εξωτερικό. Στις 576 λέξεις της απάντησής του, όμως, δεν υπάρχει λέξη για τις δηλώσεις του Ανδρέα Ποττάκη. Θεωρούνται άραγε αδιάφορες; Ανούσιες; Ανάξιες σχολιασμού;
Ο Ποττάκης βρίσκεται σε αυτή τη θέση περίπου παρά τη θέλησή του. Η θητεία του έχει λήξει προ πολλού, τα κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν στον αντικαταστάτη του και ο ίδιος δεν μπορεί να σηκωθεί να φύγει γιατί υπάρχουν μια σειρά από ανοιχτές έρευνες. Μία από αυτές αφορά την κακομεταχείριση και παράνομη επαναπροώθηση διερμηνέα της FRONTEX μαζί με άλλους αλλοδαπούς μέσω Εβρου στην Τουρκία, τον Σεπτέμβριο του 2021. Μια άλλη αφορά το πολύνεκρο ναυάγιο που σημειώθηκε στην Πύλο τον Ιούνιο του 2022. Η πρώτη ξεκίνησε ύστερα από καταγγελία του Μηχανισμού Αναφορών της FRONTEX. Η δεύτερη, μετά την άρνηση του Λιμενικού Σώματος να πραγματοποιήσει εσωτερική πειθαρχική έρευνα για τυχόν ευθύνες που προκύπτουν για το ναυάγιο.
Σε μια οποιαδήποτε προηγμένη χώρα, οι πορείες και τα πορίσματα τόσο σοβαρών ερευνών δεν θα συσχετίζονταν με το πρόσωπο που διευθύνει την αρχή που τις έχει αναλάβει. Ομως η Ελλάδα είναι η χώρα όπου δεν έχει πια κανείς εμπιστοσύνη σε κανέναν. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις ανεξάρτητες αρχές, η κυβέρνηση λέρωσε θεαματικά τη φωλιά της τον περασμένο Σεπτέμβριο με τον τρόπο που χειρίστηκε την αλλαγή της σύνθεσης της ΑΔΑΕ. Η αντιπολίτευση μπορεί λοιπόν να μη διαφωνεί επί της ουσίας με το πρόσωπο που προτείνεται για τη θέση του Συνηγόρου (ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος είναι ένας σοβαρός επιστήμονας και χαίρει γενικής εκτίμησης), ανησυχεί όμως για τις επιπτώσεις, ακόμη και χρονικού χαρακτήρα, που μπορεί να έχει μια αλλαγή φρουράς στη διερεύνηση υποθέσεων που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση.
Αν ληφθεί επίσης υπόψη η απροθυμία των ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την κυβέρνηση σε μια περίοδο που τελούν υπό εσωκομματική αμφισβήτηση, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δύσκολα θα λυθεί στο προσεχές μέλλον η εκκρεμότητα του Συνηγόρου του Πολίτη. Εκτός βέβαια αν η Νέα Δημοκρατία πετύχει τους στόχους της (ξανά!) με τις ψήφους του Βελόπουλου.
Αλλά τότε οι «υποψίες» και η «αίσθηση» για τις οποίες μιλάει ο Ανδρέας Ποττάκης θα μετατραπούν σε βεβαιότητα.
