Περίπου 52.000 παιδιά μένουν για άλλη μια χρονιά εκτός ΚΔΑΠ, επισημαίνει η τομεάρχισσα Πρόνοιας και Κοινωνικής Συνοχής και βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Κατερίνα Νοτοπούλου.
Όπως αναφέρει η Κατερίνα Νοτοπούλου, «είναι τουλάχιστον περίεργος ο πανηγυρικός τόνος που προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση μετά από την ανακοίνωση των οριστικών αποτελεσμάτων από την ΕΕΤΑΑ, για τα προγράμματα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα ΚΔΑΠ και στα ΚΔΑΠ ΜΕΑ, ενώ περίπου 52.000 παιδιά μένουν για άλλη μια χρονιά εκτός ΚΔΑΠ».
«Περιμένουμε απαντήσεις, αλλά κυρίως περιμένουμε πρωτοβουλίες για την επίλυση των προβλημάτων»
Κατά την ίδια, η κυβέρνηση «κομπάζει ότι καλύπτει όλες τις ανάγκες για βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά ακολουθεί την περσινή τακτική παρότι η πραγματικότητα την είχε διαψεύσει».
Προσθέτει ότι «μετά από δεκαπέντε και περισσότερα χρόνια, είναι καιρός να μονιμοποιηθούν, αφού είναι ολοφάνερο ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Τέλος, η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ υπογραμμίζει πως «η κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα για αυτό».
«Η κυβέρνηση δείχνει να αδιαφορεί, ή να αγνοεί ότι χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας, εξαιτίας της ακρίβειας και της συνεχούς επιδείνωσης της αγοραστικής τους δύναμης, βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση και να αντεπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες και υποχρεώσεις. Οι υπηρεσίες που παρέχουν τα ΚΔΑΠ είναι πολύτιμες για αυτές τις οικογένειες και τα παιδιά τους.
Παρόλα αυτά αρνείται αυτές τις υπηρεσίες σε 52.000 παιδιά για ακόμη μια χρονιά.
Κομπάζει ότι καλύπτει όλες τις ανάγκες για βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά ακολουθεί την περσινή τακτική παρότι η πραγματικότητα την είχε διαψεύσει, καθώς εξαιτίας της στρεβλής κατανομής voucher, σε άλλες περιοχές έμειναν αδιάθετα και σε άλλες έμειναν βρέφη και νήπια εκτός βρεφονηπιακών σταθμών.
Είναι σε θέση η κυβέρνηση να διαβεβαιώσει ότι δεν θα συμβεί και φέτος το ίδιο;
Γνωρίζει η κυβέρνηση ότι το ποσό που διατίθεται για κάθε voucher για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς δεν είναι επαρκές, δεν καλύπτει όλες τις δαπάνες και ότι αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα τόσο στους φορείς που υλοποιούν τα προγράμματα, όσο και στους γονείς που καλούνται να αντιμετωπίσουν δυσβάστακτες καταστάσεις;
Αν το γνωρίζει, προτίθεται να κάνει κάτι για αυτό;
Ενώ διανύει τον έκτο χρόνο της κυβερνητικής της θητείας, συνεχίζει να κρατάει σε μια βασανιστική εργασιακή ομηρία τους εργαζόμενους στα προγράμματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που ανανεώνονται κάθε χρόνο.
Μετά από δεκαπέντε και περισσότερα χρόνια, είναι καιρός να μονιμοποιηθούν, αφού είναι ολοφάνερο ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα για αυτό.
Προτίθεται να κάνει κάτι για αυτό, για να δώσει λύση στο πρόβλημα της εργασιακής τους ομηρίας, ή θα προσποιείται ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει;
Περιμένουμε απαντήσεις, αλλά κυρίως περιμένουμε πρωτοβουλίες για την επίλυση των προβλημάτων».
