Αποσύρσεις (μιας ολόκληρης εθνικής ομάδας) και προσβολή αθλητών από λοιμώξεις. Ακυρώσεις προπονήσεων – 5 τον αριθμό. Δηλώσεις επί δηλώσεων. Αναβολή (για μία μέρα) αγώνων. Αυτό είναι το περίπλοκο σκηνικό που «έπαιξε» μέχρι στιγμής με πρωταγωνιστή τον Σηκουάνα και τους Ολυμπιακούς του Παρισιού. Ανεξάρτητα από τη συνέχεια και την αναστάτωση που προκάλεσε και προκαλεί στην ψυχολογία των αθλητών η ανασφάλεια και η αμφισβήτηση της καθαρότητας των υδάτων, η περίπτωση αυτή είναι μια ακόμα μεγάλη ήττα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Μιας ματαιοδοξίας που, αν ήθελε κανείς να περιγράψει με δυο φράσεις, αυτές θα ήταν: «καταστρέφω τη φύση, μετά πληρώνω για να το διορθώσω και… όλα καλά! Γιατί εγώ, ο άνθρωπος, είμαι ο εξουσιαστής και τα φέρνω όλα στα μέτρα μου».
Η έλλειψη συναίσθησης ότι το ανθρώπινο ον είναι μέρος του μεγάλου συνόλου της φύσης που έχει τους δικούς της κανόνες, είναι περισσότερο από φανερή σε δεκάδες περιπτώσεις. Βιαστήκαμε, για παράδειγμα, να χαρακτηρίσουμε «εμπρηστή» για τη φωτιά της Εύβοιας ένα γεράκι που το μόνο που έκανε ήταν να καθίσει σε ηλεκτροφόρα καλώδια – όπως θα έκανε σε οποιοδήποτε δέντρο στον βιότοπό του. Διαρρηγνύομε τα ιμάτιά μας για τη λειψυδρία και ξεχνάμε τη σπατάλη, τις ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις και τα διάτρητα αρδευτικά συστήματα. Αναρωτιόμαστε ακόμα γιατί, σύμφωνα με τις πρόσφατες προβλέψεις του ευρωπαϊκού ινστιτούτου Copernicus, οδεύουμε ολοταχώς προς την πιο θερμή χρονιά στην παγκόσμια ιστορία!
Στην περίπτωση του Παρισιού, μια βροχή ή πιο σωστά μερικές καταρρακτώδεις βροχές «ακύρωσαν» τα πολυδιαφημισμένα έργα καθαρισμού που έγιναν στον Σηκουάνα πριν και για τους Ολυμπιακούς (τα οποία και κόστισαν 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ). Η φύση εκδικείται θα έλεγε κανείς αναμασώντας το παλιό κλισέ. Και κλισέ και λάθος. Η φύση δεν εκδικείται, δεν έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απλώς ψάχνει (και θα τις βρει) τις ισορροπίες της. Τι θέση θα έχει ο άνθρωπος σε αυτές… είναι ένα ερώτημα.
