Συγκινησιακά φορτισμένη ήταν η χθεσινή ημέρα τόσο για τον ίδιο τον 84χρονο Μουχάμαντ Γιουνούς, όσο και για εκατομμύρια συμπατριώτες του, που συμμερίζονται την πεποίθησή του πως το Μπανγκλαντές «μπορεί να γίνει ένα πολύ όμορφο έθνος». Ο βραβευμένος με Νομπέλ Ειρήνης οικονομολόγος που είναι περισσότερο γνωστός ως «τραπεζίτης των φτωχών», επέστρεψε στην πατρίδα του από το Παρίσι, όπου είχε βρεθεί για ιατρικούς λόγους, προκειμένου να αναλάβει επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης που θα οδηγήσει το Μπανγκλαντές σε εκλογές. Ο ίδιος υπήρξε σφοδρός επικριτής της πρωθυπουργού Σέιχ Χασίνα, που αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί στη γειτονική Ινδία έπειτα από εβδομάδες φοιτητικών διαδηλώσεων και βίας. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Economist», ο Γιουνούς διαβεβαίωσε ότι θα κάνει τα πάντα για την οργάνωση ελεύθερων και δίκαιων εκλογών τους προσεχείς μήνες. Για μία «νέα ημέρα νίκης», «μία δεύτερη ανεξαρτησία», έκανε χθες λόγο από το αεροδρόμιο της Ντάκας, λίγο πριν ορκιστεί, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση στους συμπατριώτες του για ηρεμία.
«Μόλις πριν από μία εβδομάδα βρίσκονταν στη φυλακή, κλειδωμένοι πίσω από ατσάλινες πόρτες… Σήμερα είναι ελεύθεροι. Κάποια μέρα, το ίδιο θα συμβεί και στη χώρα μας»: είναι η ελπίδα που εξέφρασε για τη Ρωσία η Γιούλια Ναβάλναγια μετά την απελευθέρωση οκτώ επιφανών ρώσων αντιφρονούντων, την περασμένη εβδομάδα, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης ανταλλαγής κρατουμένων ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Στο βίντεο που δημοσιοποίησε χθες η χήρα του Αλεξέι Ναβάλνι, που ζει αναγκαστικά εξόριστη, δεν έκρυψε τα ανάμεικτα συναισθήματα που ένιωσε: «Είχα πολύ καιρό να νιώσω τόση ανακούφιση και χαρά. Αλλά παράλληλα ένιωσα μεγάλη πικρία», ομολόγησε. Λογικό και ανθρώπινο αν σκεφτεί κανείς πως αν είχε μείνει ζωντανός, ο σύζυγός της θα συμπεριλαμβανόταν πιθανότατα στην ανταλλαγή. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, λέγεται πως ο Αλεξέι Ναβάλνι πέθανε «αιφνιδίως» στη σωφρονιστική αποικία όπου κρατούνταν, στις 16 Φεβρουαρίου, ακριβώς γιατί ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν διανοούνταν να τον (ξανα)δεί ελεύθερο.
Εβδομήντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον βομβαρδισμό του Ναγκασάκι με ατομική βόμβα – τρεις ημέρες νωρίτερα, οι ΗΠΑ είχαν επιφυλάξει την ίδια τύχη, σε παγκόσμια πρώτη, στη Χιροσίμα, με το σύνολο των νεκρών να ξεπερνά τις 200.000. Σχεδόν οκτώ δεκαετίες τώρα, αυτές οι δύο πόλεις της Ιαπωνίας θεωρούνται σύμβολα της ειρήνης και του πυρηνικού αφοπλισμού. Στις εποχές που ζούμε, όμως, ακόμα και στις τελετές μνήμης που το θυμίζουν χωράνε διχασμοί. Ο δήμαρχος του Ναγκασάκι, Σίρο Σουζούκι, χαρακτήρισε χθες «λυπηρό» το γεγονός ότι οι πρεσβευτές των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων κρατών της G7 αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη σημερινή τελετή μνήμης επειδή δεν προσκλήθηκε σε αυτή το Ισραήλ, επαναβεβαιώνοντας πως «λάβαμε μία απόφαση η οποία δεν έχει πολιτικά κίνητρα», απλώς και μόνο «για να διεξαχθεί η τελετή χωρίς συγκρούσεις, σε ειρηνικό περιβάλλον και με επισημότητα». Η ειλικρίνειά του ελέγχεται, γεγονός παραμένει πως η ανθρωπότητα δεν μοιάζει πια να ομοφωνεί ούτε στα στοιχειώδη.
