Κρύος ιδρώτας φαίνεται να έχει λούσει τους επιχειρηματίες στη Νότια Κορέα που βλέπουν τις μετοχές να πέφτουν, προσπαθώντας να βρουν τρόπους να τονώσουν την οικονομία της χώρας.
Τους τελευταίους μήνες, ορισμένες εταιρείες είπαν στα στελέχη να εργάζονται περισσότερες ώρες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις τους προτρέπουν να δουλεύουν έξι ημέρες τη βδομάδα.
Η εργατική νομοθεσία της Νότιας Κορέας περιορίζει τις ώρες εργασίας σε 52 την εβδομάδα: 40 τυπικές ώρες με έως και 12 για υπερωρίες. Τα Σαββατοκύριακα θεωρούνται γενικά εκτός ορίων, και οι νεότεροι εργαζόμενοι προσέχουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, σύμφωνα με τους New York Times.
Ωστόσο τον τελευταίο καιρό, τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν.
«Είναι ένα μήνυμα ότι στη Νότια Κορέα, η εργασία έξι ημέρες την εβδομάδα εξακολουθεί να είναι αποδεκτή», δήλωσε ο Kim Seol, εκπρόσωπος του Youth Community Union, μιας εργατικής ομάδας που εκπροσωπεί εργαζόμενους ηλικίας μεταξύ 15 και 39 ετών.
Η πίεση στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους, μπορεί να είναι έντονη στη Νότια Κορέα, η οποία έχει συρρικνούμενο, γηράσκον πληθυσμό με ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας στον κόσμο.
Οι φόβοι για την ασφάλεια της εργασίας και το αυξανόμενο κόστος στέγασης, παιδικής φροντίδας και εκπαίδευσης έχουν αποθαρρύνει τους Κορεάτες σε ηλικία εργασίας από το να κάνουν παιδιά, συμβάλλοντας σε μια δημογραφική κρίση που επικρατεί στην οικονομία.
Η ανάπτυξη στη Νότια Κορέα ήταν αποσπασματική, με τις αδύναμες καταναλωτικές δαπάνες να επηρεάζουν τα εταιρικά κέρδη. Η οικονομία συρρικνώθηκε απροσδόκητα το τελευταίο τρίμηνο.
Στη Νότια Κορέα η πενθήμερη βδομάδα εργασίας είναι σχετικά κάτι καινούργιο, καθώς εισήχθη στη νομοθεσία το 2004 ξεκινώντας από τον δημόσιο τομέα και τις μεγαλύτερες εταιρείες πριν εξαπλωθεί σε μικρότερες επιχειρήσεις.
Το όριο των 52 ωρών είναι επίσης σχετικά νέο, καθώς εισήχθη το 2018, από 68 ώρες την εβδομάδα.
Οι εταιρείες που τώρα καλούν τα στελέχη να εργάζονται περισσότερες ώρες έχουν περιγράψει τα μέτρα ως απάντηση στην ύφεση των επιχειρήσεων, επικαλούμενη μια προσωρινή κρίση ή έκτακτη ανάγκη.
Εργατικές ομάδες ισχυρίζονται ότι τα μέτρα «κρίσης» και «έκτακτης ανάγκης» είναι κυρίως για επίδειξη.
«Υπάρχει μια πολιτιστική νοοτροπία εδώ ότι όσο περισσότερο εργάζεται κάποιος, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα», δήλωσε ο Λι Σανγκ Γιουν, αναπληρωτής διευθυντής πολιτικής στην Ομοσπονδία Κορεατικών Συνδικάτων, μία από τις μεγαλύτερες εργατικές ομάδες στη χώρα. «Αυτό είναι ξεπερασμένο».
Αν και οι εκκλήσεια για εργασία το Σαββατοκύριακο ισχύουν μόνο για την εκτελεστική βαθμίδα αυτών των εταιρειών, άλλοι εργαζόμενοι μπορεί να αισθάνονται πίεση να κάνουν το ίδιο.
Αυτό που γράφεται στην εργατική νομοθεσία δεν αντικατοπτρίζει πάντα την πραγματική εμπειρία των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι στη Νότια Κορέα καταγράφουν μερικές από τις υψηλότερες ώρες μεταξύ των προηγμένων οικονομιών, καταβάλλοντας περίπου 100 ώρες περισσότερες ετησίως από τον μέσο Αμερικανό εργαζόμενο, σύμφωνα με στοιχεία του 2022 που συγκεντρώθηκαν από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Ορισμένες εταιρείες έχουν τρόπους να κάνουν τους υπαλλήλους να εργάζονται περισσότερες ώρες, σύμφωνα με τον Ryu Jae Kang, επικεφαλής μιας μονάδας πολιτικής στην Ομοσπονδία Κορεατικών Συνδικάτων. Μπορεί να πληρώνουν σταθερούς μισθούς που ήδη περιλαμβάνουν υπερωρίες και να μην παρακολουθούνται όλες οι ώρες για όλα τα είδη εργασίας.
Η νομική μείωση των ωρών εργασίας όλα αυτά τα χρόνια ήταν ένα σημάδι της ανάπτυξης της Νότιας Κορέας και μιας στροφής μεταξύ των ανθρώπων να επικεντρωθούν περισσότερο στην προσωπική τους ζωή, δήλωσε ο Joon Han, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Yonsei.
Κάποιοι πιέζουν για μείωση των ωρών εργασίας. Μια τετραήμερη εβδομάδα εργασίας ήταν μέρος της ατζέντας ορισμένων πολιτικών που συμμετείχαν στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Απριλίου.
Τον Ιούνιο, η κυβέρνηση δημιούργησε μια επιτροπή ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής επιφορτισμένη με τη διερεύνηση πιο ευέλικτων εργασιακών πρακτικών.
«Οι καιροί αλλάζουν», είπε ο ο Joon Han, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Yonsei. «Οι νέοι δεν θέλουν πια να είναι σκλάβοι των εταιρειών τους».
