Θυμάται κανείς τη Βενεζουέλα; Τη σχεδόν ερωτική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ και των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα με το αυταρχικό καθεστώς του Μαδούρο;
Ποιος είναι ο Μαδούρο; Ο αυτοαποκαλούμενος σοσιαλιστής ηγέτης της χώρας που βύθισε την οικονομία, οδήγησε σχεδόν έναν στους τέσσερις κατοίκους της χώρας να μεταναστεύσουν, κατέστειλε με τη βία κάθε διαμαρτυρία και γέμισε τις φυλακές.
Τις προάλλες, στη Βενεζουέλα έγιναν εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις έβγαζαν νικητή τον αντίπαλο του επαναστάτη προέδρου, αλλά όπως ανακοίνωσε η ελεγχόμενη εκλογική αρχή, οι δημοσκοπήσεις έπεσαν έξω. Ο Μαδούρο ξανανίκησε.
Το αποτέλεσμα δεν το αποδέχεται η αντιπολίτευση, το αμφισβητεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ΟΗΕ ζητά πλήρη διαφάνεια. Συγχαίρει όμως τον Μαδούρο ο Πούτιν. Ποιος το περίμενε;
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν έσπευσε αυτή τη φορά, όπως ο Πούτιν; Και καλά ο Κασσελάκης, ούτε ο Νίκος Παππάς; Δεν είχε πάει ολόκληρο ταξίδι στο Καράκας για να πουλήσει, όπως μας έλεγαν, οπωροκηπευτικά και να πάρει πετρέλαιο; Τέτοια αχαριστία για τον άνθρωπο που ήθελε να μας ευεργετήσει;
Και ο Αλέξης Τσίπρας; Κι αυτός τον ξέχασε τον επαναστάτη σύντροφο; Το επαναλανσάρισμα του εαυτού του περιλαμβάνει αμνησία;
Ξέχασε ο πρώην πρωθυπουργός την αλληλογραφία τους για να συγκαλυφθεί η σεξουαλική παρενόχληση που υπέστησαν πέντε Ελληνίδες από τον τότε μακρυχέρη πρέσβη;
Προκαλεί ενόχληση στον επικεφαλής του Ιδρύματος Τσίπρα να θυμάται τον στυγνό αυτόν πολιτικό, ο οποίος μάλιστα στο δημοψήφισμα του 2015 προέτρεπε τους Ελληνες να συμβάλουν στο όραμα της επανάστασης κι ας τρώνε ζωοτροφές; Σανό δεν πουλούσε κι αυτός στον λαό;
Αν δεν του αρέσει να διαβάζει για εκείνα τα μεγαλεία, υπάρχει κι άλλος τρόπος να θυμηθεί. Υπάρχουν άλλωστε οι φωτογραφίες στις οποίες οι δύο άνδρες απαθανάτισαν τη φιλία τους και το κοινό τους όραμα.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας που αγάπησε τον Μαδούρο. Το κόμμα του ήταν ολόκληρο εναρμονισμένο με τα κατορθώματα του αυταρχικού και αιματοβαμμένου καθεστώτος του.
Συμπεριλαμβανομένων των ιδεολόγων αριστερών, που δεν άντεξαν τη χαλαρότητα Κασσελάκη και έφτιαξαν τη Νέα Αριστερά. Οταν το 2019 ο Μαδούρο απειλήθηκε με ανατροπή, έπειτα από την αμφισβήτηση μιας ακόμα «νίκης» του σε εκλογές, ο Πάνος Σκουρλέτης είχε σπεύσει να τον στηρίξει.
Να τα ξεχάσουμε όλα αυτά;
Ξέρω ότι πολλοί δεν νοιάζονται να θυμούνται. Στο κάτω κάτω, η Βενεζουέλα κείται μακριά.
Αλλ’ η απόσταση δεν δικαιολογεί ούτε την αμνησία ούτε την αχαριστία. Η παγκόσμια Αριστερά περιμένει μια λέξη για τον ηγέτη που ήταν το πρότυπό της από τους παλιούς φίλους του.
Εστω κι αν είναι από τον πρώην ηγέτη, από το Σούνιο. Ή από τον νυν, από τη Μύκονο. Ή, έστω, από το ιδεολογικό μπούνκερ της Νέας Αριστεράς.
Πετρέλαιο και σανό τούς είχε τάξει ο λαοπρόβλητος ηγέτης. Κρίμα να του γυρίζουν την πλάτη τώρα που τρώνε θαλασσινά πλάι στο κύμα.
