Σε επίσημη συνέντευξη Τύπου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 27 Ιουλίου, ο Τομά Ζολί επέμεινε ότι η πρόθεσή του δεν ήταν «να είναι ανατρεπτικός, να κοροϊδέψει ή να σοκάρει», αλλά να προβάλει τις δημοκρατικές ιδέες και μια εικόνα της Γαλλίας σε όλη της την ποικιλομορφία.
«Στη Γαλλία έχουμε το δικαίωμα να αγαπούμε ο ένας τον άλλον, όπως επιθυμούμε, να αγαπιόμαστε με όποιον θέλουμε, στη Γαλλία έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε και να μην πιστεύουμε. Στη Γαλλία έχουμε πολλά δικαιώματα», δήλωσε ο Ζολί, διαβεβαιώνοντας ότι δεν έχει δει όλα τα μηνύματα, ειδικά τα επικριτικά.
Ακολουθως, ο Ζολί υπερασπίστηκε την παράστασή του μπροστά στο πλήθος αντιδράσεων, λέγοντας πως η πρόθεσή του δεν ήταν «να είναι ανατρεπτική, να κοροϊδέψει ή να σοκάρει» αλλά, μάλλον, να «αποτυπώσω τη Γαλλία σε όλη της την ποικιλομορφία».
Επιπλέον, ο σκηνοθέτης σημείσε πως το θέαμα που παρουσίασε – για το οποίο δούλευε μαζί με τους συνεργάτες του για περίπου δύο χρόνια – προώθησε «τις δημοκρατικές ιδέες της συμπερίληψης ένταξης, της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας και της αλληλεγγύης».
«Ήθελα να στείλω ένα μήνυμα αγάπης, ένταξης, δεν επιθυμούσα να διχάσω. Την εχθρότητα και το μίσος τα γνωρίζω από την παιδική μου ηλικία γιατί ήμουν θύμα παρενόχλησης. Πάντα ήθελα να καταπολεμήσω αυτήν την εχθρότητα μέσω του θεάτρου, που τιμά τη μοναδικότητα του καθενός».
Αναφερόμενος σε συγκεκριμένες καλλιτεχνικές επιλογές, τις οποίες παρακολούθησαν από κοντά 300.000 θεατές κατά μήκος μιας διαδρομής έξι χιλιομέτρων του Σηκουάνα, ο Ζολί είπε πως επέλεξε τη Σελίν Ντιόν για να ερμηνεύσει το «Hymne à l’amour της Εντιθ Πιάφ, καθώς ήθελε να στείλει ένα «μήνυμα αγάπης», μια «γέφυρα μεταξύ των ηπείρων μας», έστω κι αν η κατάσταση της υγείας της Καναδέζας τραγουδίστριας για μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλούσε φόβους ότι δεν θα μπορούσε να εμφανιστεί στο Παρίσι.
Για την Αγιά Νακαμουρά, η οποία εμφανίστηκε να χορεύει με τη Προεδρική Φρουρά μπροστά από το Institut de France, την έδρα των ακαδημιών, είπε πως ήταν μια επιλογή που έγινε με σκοπό την προώθηση της «ζωντάνιας της Γαλλίας και της γλώσσας της».
