Η αμηχανία του Στέφανου Κασσελάκη μετά την απόφαση που πήρε για τη διαγραφή του Παύλου Πολάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εμφανής ήδη από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στο βήμα της Γερουσίας για να απευθυνθεί στους βουλευτές του, αλλά και από το γεγονός ότι στην εισαγωγική του ομιλία απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στην απόφασή του.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτό που δεν είχε γίνει όσα χρόνια ο Πολάκης προκαλεί, τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής: επέλεξε κυρώσεις για τη συμπεριφορά του ανεξάρτητου, πλέον, βουλευτή, μετά τη φραστική επίθεση σε νομική σύμβουλο του υπουργού Υγείας, λίγες μέρες μετά τη σεξιστική επίθεση σε ζωντανή μετάδοση προς τη Μαρία Συρεγγέλα της ΝΔ – για την οποία ανάγκασε τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να της τηλεφωνήσει για να της ζητήσει συγγνώμη.
Ο ίδιος ο Πολάκης μιλάει για «κανονικό στήσιμο» και για τα «ψεύτικα δάκρυα» της Αθηνάς Λινού (που ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους του), για κάποιους εντός του κόμματος που δεν τον θέλουν και τους ξέρει, ενώ δηλώνει πως παραμένει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί «ο λαός διαγράφει». Δεν απολογείται για τίποτα: «Θα το ξανάκανα», είπε σε δημοσιογράφους στη Βουλή μετά τη διαγραφή του – «δεν παίρνω πίσω τίποτα», είχε πει και για το «βούλωστο, πήγαινε να κάνεις καμιά δουλειά» στη Συρεγγέλα.
Οι ισορροπίες είναι λεπτές για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: ο ίδιος ο Κασσελάκης, ο οποίος πήρε και την απόφαση διαγραφής από την ΚΟ, περιέγραψε την απόφαση ως ιδιαίτερα δύσκολη, κλείνοντας τη συνεδρίαση το βράδυ της Πέμπτης καθώς δήλωσε πως «τον Παύλο τον αγαπάει» και πως «ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ» – βάζοντας, τουλάχιστον προσώρας, στην άκρη την πιθανότητα αποπομπής του και από το κόμμα ή την παραπομπή του στην αρμόδια επιτροπή Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αντίδραση Κασσελάκη από αρκετούς ερμηνεύθηκε και ως «συγχωροχάρτι» στον Πολάκη, που παραμένει εντός κόμματος.
Υπάρχουν βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, που ακόμα και χθες απέφυγαν να τοποθετηθούν δημόσια με ξεκάθαρο τρόπο εναντίον του Πολάκη ή υπέρ της εξόδου του και από το κόμμα. Αυτή η διάθεση δίνει τη δυνατότητα και στην κυβέρνηση να μιλάει για υποκριτική στάση από μεριάς της Κουμουνδούρου, αποδεικνύοντας πως η διαγραφή έγινε «για τα μάτια του κόσμου».
Ο δισταγμός, όμως, είναι μάλλον ενδεικτικός και της διαχρονικής πια σχέσης του Πολάκη με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του τρόπου που εκείνος διαμόρφωσε την αντιπολιτευτική γραμμή, αλλά και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, και με την προηγούμενη αλλά και με τη σημερινή ηγεσία, ο Πολάκης βρισκόταν στο απυρόβλητο (παρότι πολλές φορές η συμπεριφορά του γινόταν η αιτία να μη συζητηθεί η ουσία μιας υπόθεσης αλλά ο ίδιος), καθώς απευθύνεται σε ένα ακροατήριο το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε απαραίτητο για να κερδίσει έδαφος έναντι της ΝΔ – ακόμα κι αν στο τέλος αποδείχτηκε πως στο «πισωγύρισμα» του Αλέξη Τσίπρα όσον αφορά την παρουσία του Πολάκη στο κόμμα τον Φεβρουάριο του 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του περισσότερα έχασε παρά κέρδισε.
Για τον Κασσελάκη, ο δισταγμός είναι εξίσου εύλογος: στον Πολάκη βρήκε τον πρώτο του υποστηρικτή όταν διεκδίκησε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παρότι η σχέση τους πια δεν φαίνεται πως είναι η ίδια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν προχώρησε σε κυρώσεις ούτε όταν ο Πολάκης απέφυγε να εμφανιστεί στην ψήφιση του νομοσχεδίου υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ενός θέματος ιδιαιτέρως σημαντικού για τον Κασσελάκη.
Μένει να φανεί αν είναι διατεθειμένος να σπάσει τον γόρδιο δεσμό όχι μόνο με τον Πολάκη, αλλά και με όσους αυτές τις μέρες «αδιαμεσολάβητα» στηρίζουν τον πρώην αναπληρωτή υπουργό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
