Πέρασε ένας χρόνος κι ένας μήνας. Και είναι πια σαφές ότι η τοποθέτηση του Γιώργου Γεραπετρίτη στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν μια ατυχής επιλογή. O άνθρωπος είναι υποτονικός, πώς να το κάνουμε. Δείτε τις λέξεις που χρησιμοποιεί: διαβούλευση, κινητικότητα, ειρήνη, ευημερία. Μα σε ποια εποχή ζει; Ποιος θέλει ειρήνη στις μέρες μας; Ούτε ένα υπερήφανο «μάθημα εξωτερικής πολιτικής» στους Τουρκαλάδες δεν έχουμε παρακολουθήσει τους τελευταίους 13 μήνες. Κι αυτά τα «ήρεμα νερά», τι φάση; Πρέπει δηλαδή εμείς οι δημοσιογράφοι να περιμένουμε την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο, άντε και καμιά Navtex, για να γράψουμε για τη «νέα ανθελληνική πρόκληση» της Αγκυρας;
Πάρτε, αντιθέτως, τον Αδωνι Γεωργιάδη. Ο άνθρωπος είναι δυναμικός, στιβαρός, γυαλίζει το μάτι του, πετάει κεραυνούς. Εντάξει, δεν έχει σχέση με την εξωτερική πολιτική, η υγεία είναι το αντικείμενό του, αλλά τον πνίγει το δίκιο, όπως έπνιγε το δίκιο τον Αγγελο Συρίγο, που ήταν υφυπουργός Παιδείας και σε κάθε του άρθρο ή συνέντευξη έδινε διάλεξη για την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ και τα χωρικά ύδατα. Τα είπε λοιπόν στακάτα κι έξω απ’ τα δόντια προχθές ο Αδωνις σε μια συνέντευξή του στο Open. Εμείς δεν γράφουμε τουίτ, ξεκαθάρισε, αλλά αγοράζουμε όπλα. Και με τα όπλα που αγοράζουμε «γινόμαστε πιο σκληροί». Με τα F-35, ας πούμε, μπορούμε να πάμε ξαφνικά μια νύχτα στην Τουρκία και να τα κάνουμε γης μαδιάμ. Ενώ εσύ, κύριε Ερντογάν, «με τι θα έρθεις μια νύχτα στην Ελλάδα; Με τα σαπάκια που έχεις;».
Ο υπουργός σπεύδει βέβαια να διευκρινίσει ότι εμείς δεν θέλουμε να τα κάνουμε όλα λίμπα, γιατί μπορεί να είμαστε σκληροί, αλλά είμαστε και πονόψυχοι. Μη μας προκαλείτε όμως, γιατί εκτός από F-35 έχουμε και Viper F16, ενώ εσείς είσαστε «μηδέν στην αεροπορία, επί πενταετίας Μητσοτάκη». Τιλέρε, απαντά στο ίδιο ύφος η άλλη πλευρά, εμείς σαπάκια; Εμείς έχουμε drones κι από το 2028 θα έχουμε και Kaan, η αμυντική μας βιομηχανία είναι πολλαπλάσια της δικής σας, αν τολμήσετε λοιπόν και κινηθείτε εναντίον μας θα σας χτυπήσουμε αόρατα.
Επιτέλους λίγη κίνηση, λίγο πάθος, λίγη ευεργετική ένταση! Κι όλα αυτά, αυτός ο ανεξέλεγκτος τουρκικός πανικός, χάρις στην ατάκα του υπουργού Υγείας για τα σαπάκια. Μήπως ήρθε λοιπόν ο καιρός να αφήσει ο Αδωνις τον βαρετό χώρο της υγείας, που άλλωστε χάρις στις αριστοτεχνικές του πινελιές πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, και να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην εξωτερική πολιτική; Θα μπορούσε μάλιστα να τοποθετηθεί δίπλα του και η Δέσποινα Βανδή, που με την άρνησή της να τραγουδήσει στη Σμύρνη εξαιτίας μιας αφίσας του Κεμάλ Ατατούρκ μάς έκανε όλους υπερήφανους, «έδειξε ποιος πρέπει να είναι ο Ελληνας» όπως είπε ο Γέροντας Μεθόδιος.
Αχ, αυτός ο Ελληνας, τόσο λίγοι τελικά τον καταλαβαίνουν.
