Πόσο αξίζει ένα Ολυμπιακό μετάλλιο; Εξαρτάται κατά περίσταση. Σίγουρα για έναν αθλητή έχει ανεκτίμητη αξία, για έναν συλλέκτη η αξία μπορεί να μην είναι ανεκτίμητη αλλά και πάλι πολύ υψηλή, αλλά στον τεχνικό τομέα, τα μετάλλια έχουν πολύ, πολύ ακριβή αξία.
Όπως ακριβώς οι ποσότητες χρυσού, πολύτιμων μετάλλων ή αργύρου που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του είναι επίσης πολύ ακριβείς, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» σε σχετική ανάλυση .
Τα μεγάλα νέα-όπως επισημαίνει- για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού αφορούν τον Πύργο του Άιφελ. Και αυτό γιατί κάθε ένα από τα 5.084 μετάλλια που παράγονται για το Παρίσι περιέχει απίστευτα ένα κομμάτι του Πύργου του Άιφελ. Και το καθένα, είτε χρυσό, είτε ασημένιο, είτε χάλκινο, πρέπει να σέβεται πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Δηλαδή: διάμετρος 85 χιλιοστών, πάχος 9,2 και 18 γραμμάρια σιδήρου από τον Πύργο του Άιφελ στο εσωτερικό. Το βάρος, ωστόσο, ποικίλλει ανάλογα με το υλικό και ακολουθεί την κατάταξη στο βάθρο. Δηλαδή 529 γραμμάρια για το χρυσό μετάλλιο, 525 για το ασημένιο και 455 για το χάλκινο.
«Η ιδέα να μπει ένα κομμάτι ιστορίας μέσα στα μετάλλια, επομένως τα 18 γραμμάρια του Πύργου του Άιφελ, γεννήθηκε από την LVMH (Moët Hennessy Louis Vuitton), έναν premium συνεργάτη της αλυσίδας ειδών πολυτελείας των Αγώνων, που επέλεξε – σωστά – μην κάνει διάκριση μεταξύ Ολυμπιακών ή Παραολυμπιακών μεταλλίων.
Πώς είναι όμως δυνατόν για καθένα από τα πάνω από 5.000 μετάλλια να υπάρχει ένα «κομμάτι» του Πύργου του Άιφελ; Απλό: χτισμένος μεταξύ 1887 και 1889, ο συμβολικός πύργος του Παρισιού έχει υποστεί πολλές ανακαινίσεις με την πάροδο του χρόνου. Εξαρτήματα τροποποιήθηκαν ή αφαιρέθηκαν, αλλά διατηρούνται πάντα. Και, σε αυτή την περίπτωση, η εταιρεία διαχείρισης του πύργου του Άιφελ έδωσε το πράσινο φως για τη χρήση ορισμένων από τα αχρησιμοποίητα γνήσια ανταλλακτικά», υπογραμμίζει η «Gazzetta dello Sport».
Το μετάλλιο έχει εξαγωνικό σχήμα, ακριβώς όπως η Γαλλία, και τα γραμμάρια του πύργου είναι τοποθετημένα στο κέντρο.
Τα μετάλλια για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες παρουσιάζουν μια άποψη του Πύργου του Άιφελ και από κάτω φέρουν την ένδειξη Paris 2024 και σε γραφή Μπράιγ-ως φόρο τιμής στον Γάλλο Λουί Μπράιγ, ο οποίος εφηύρε το σύστημα ανάγνωσης και γραφής για άτομα με προβλήματα όρασης.
Στην άκρη, η διαφορά στα μετάλλια: μια παύλα για το χρυσό ένα, δύο για το ασημένιο ένα και τρία για το χάλκινο.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι τα χρυσά μετάλλια, δεν είναι χρυσάφι. Ή μάλλον όχι μόνο. Μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1904, του 1908 και του 1912 τα μετάλλια παρήχθησαν εξ ολοκλήρου σε συμπαγή χρυσό. Στη συνέχεια, η ΔΟΕ επέβαλε τουλάχιστον 6 γραμμάρια καθαρού χρυσού για κάθε μετάλλιο. Τα υπόλοιπα 523 γραμμάρια από τα συνολικά 529 είναι ασήμι, με ελάχιστη καθαρότητα 92,5%.
Έτσι, για μία περίπτωση μεταπώλησης, κάποιος θα έπαιρνε «μόλις» 700 ευρώ σε περίπτωση χρυσού μεταλλίου. Αξία που, αν το μετάλλιο ήταν εξ ολοκλήρου από μασίφ χρυσό, θα ανέβαινε στα 30.000 ευρώ.
Το ασημένιο μετάλλιο θα άξιζε κάτι παραπάνω από 400 ευρώ, ενώ το χάλκινο…7 ευρώ. Είναι σαφές ότι το κράμα που αποτελείται από χαλκό και ψευδάργυρο ή κασσίτερο έχει αμελητέα αξία στην αγορά.
