Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε στον Ατλαντικό το 1912 μετά από πρόσκρουση σε παγόβουνο, η προσοχή στράφηκε σχεδόν αμέσως στο πώς θα μπορούσε να ανυψωθεί το πλοίο.
Μία από τις τρελές θεωρίες για το πώς θα ανασυρόταν ο Τιτανικός ήταν να τον αντλήσουν με εκατοντάδες χιλιάδες μπάλες του πινγκ πονγκ. Μία άλλη, με βαζελίνη.
Μεταξύ των προτάσεων περιλαμβάνεται μια πρόταση του 1914 να χρησιμοποιηθούν ηλεκτρομαγνήτες για να βρεθεί και στη συνέχεια να ανασυρθεί το πλοίο από τον πυθμένα του ωκεανού και μια άλλη πρόταση της δεκαετίας του 1960 ήταν να χρησιμοποιηθούν μπαλόνια γεμάτα με αέριο.
Αλλά αυτές ήταν μόνο οι λιγότερο τρελές προτάσεις. Οι πιο εξωφρενικές περιλάμβαναν τη χρήση μπαλών πινγκ πονγκ, και 180.000 τόνων βαζελίνης.
Ας δούμε λοιπόν μερικά από αυτά τα σχέδια των «επιστημόνων» – τα οποία κάποιοι ίσως να σκεφτούν ότι αποτελούν ιδέες ενός νηπίου και όχι επιστημόνων.
Αυτός ο θεωρητικός δεν ήταν επιστήμονας, αλλά αντίθετα ήταν ένας άνεργος εργολάβος μεταφορικών εταιρειών από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τη δεκαετία του 1970 ο Arthur Hickey, από το Walsall της Αγγλίας, έριξε την ιδέα ότι για να ξαναδούμε το πλοίο σε ένα κομμάτι (σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων είχαν διασωθεί το πλοίο κόπηκε στα δύο , θα πρέπει να καλυφθεί εντελώς από πάγο.
Έτσι, θα ήταν δυνατόν να το επιπλεύσει στην επιφάνεια πριν το ρυμουλκήσει στον Καναδά.
Φέρεται να δήλωσε ότι «αν ένα παγόβουνο μπορούσε να βυθίσει τον Τιτανικό, γιατί να μην μπορεί να τον ξεβυθίσει».
Η ιδέα δεν υλοποιήθηκε ποτέ, αφού υπολογίστηκε ότι θα χρειάζονταν περισσότεροι από μισό εκατομμύριο τόνοι υγρού αζώτου για να γίνει εφικτή.
Την ίδια δεκαετία, κάποιος επινόησε την περίεργη θεωρία ότι αν πήγαινε κανείς αρκετά μπαλάκια του πινγκ πονγκ στο ναυάγιο του πλοίου, αυτό θα επέπλεε απλά στην κορυφή του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού.
Αυτό θα απαιτούσε εκατοντάδες χιλιάδες μπάλες πινγκ πονγκ.
Η ιδέα σύντομα απορρίφθηκε αφού κάποιος επεσήμανε ότι η πίεση του βαθιού νερού θα συνέθλιβε απλώς τις μπάλες.
Ναι, αυτή ήταν πράγματι μια πρόταση.
Η βαζελίνη λειτουργεί ως ξηρό μέσο για να επιπλεύσει κάποιος ή κάτι, αλλά για να κάνετε ένα πλοίο που ζυγίζει 52.310 τόνους να επιπλεύσει, θα χρειαζόσασταν 180.000 τόνους από το υλικό.
Η πρόταση για τη βαζελίνη διατυπώθηκε από τον Βρετανό μηχανικό διάσωσης Tony Wakefield το 1985, λίγο μετά την ανακάλυψη του ναυαγίου.
