Με νηφαλιότητα απαντά ο πρώην υπουργός Νίκος Σηφουνάκης, στο προχθεσινό μου σημείωμα στη σελίδα για τη Γυάρο. «Η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη», διευκρινίζει, το 2001 έλαβε την πολιτική απόφαση να υπάρξει προστασία της ιστορικής μνήμης του μαρτυρικού νησιού […]. Η επιτροπή προέταξε την ανάγκη προστασίας – αναστήλωσης των κτιρίων των φυλακών και τη δημιουργία περιπατητικής διαδρομής έως το ρημαγμένο Νεκροταφείο. Στα ερμάρια του [πρώην] υπουργείου Αιγαίου […] βρίσκονται οι ημιτελείς μελέτες εκατοντάδων σχεδίων (Α΄ φάσης) οι οποίες πληρώθηκαν από το ελληνικό κράτος, το οποίο η ασυνέπεια και η ασυνέχεια το διακρίνει».
Ο κ. Σηφουνάκης σχολιάζει και την κρίση μου για την επιθυμία κάποιων να γίνει ολόκληρο το νησί μνημείο. «Καταθέσατε τη διαφωνία σας ως προς τη θέση μου για το αδόμητο της Γυάρου, και είναι δημοκρατικό σας δικαίωμα», γράφει. Και διευκρινίζει: «Αν και δεν αναφερθήκατε στο κείμενό σας, πιστεύω ότι συμφωνείτε να ολοκληρωθούν οι μελέτες και να πραγματοποιηθεί το έργο. Τέλος, ως προς το γλυπτό μνημείο μεγάλης έκτασης που αναφέρετε, το αντίθετο ακριβώς περιλαμβάνει η Μελέτη της Περιπατητικής Διαδρομής της αείμνηστης καθηγήτριας του ΕΜΠ, Αννυς Βρυχέα, και του αείμνηστου καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών γλύπτη Θεόδωρου Παπαδημητρίου, είναι μια λιτή και σεμνή κατασκευή, όπως από τα συνημμένα σχέδια θα διαπιστώσετε».
