Πάλι διδάσκει ο Παύλος Πολάκης! Σε μια εποχή που όλα έχουν μπερδευτεί μεταξύ τους, έρχεται αυτός, με τη χυδαία συμπεριφορά του προς τη Μαρία Συρεγγέλα, να διαλύσει τη σύγχυση και να μας διδάξει τι είναι ακριβώς ο σεξισμός. Ομως, χάνει το δίκιο της η ΝΔ όταν χαρακτηρίζει υποκριτική τη συγγνώμη του Στέφανου Κασσελάκη στην κυρία Συρεγγέλα. Δεν ήταν υποκριτική. Πάρα πολλά μπορούμε να καταλογίσουμε στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο σεξισμός όμως και μάλιστα του είδους που διακρίνει τον Πολάκη δεν είναι ένα από αυτά.
Εξάλλου, τον εαυτό του εξέφραζε ο Κασσελάκης και μόνο αυτόν, στο τηλεφώνημα με την κυρία Συρεγγέλα. Δεν είναι κηδεμόνας του Πολάκη, για να μπορεί να τον θέσει υπό περιορισμό, ούτε και ο Πολάκης είναι κανένα νιάνιαρο. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε εξίσου σφοδρός και χυδαίος στην επίθεση κατά της κυρίας Συρεγγέλα δεν επηρεάζει τη γνησιότητα της συγγνώμης του Κασσελάκη. Αντιθέτως, αυτή η γνησιότητα είναι που κάνει τη συγγνώμη του αποκαλυπτική, διότι ο Κασσελάκης είναι ο πρόεδρος του κόμματος. Εχει δηλαδή τη δυνατότητα την αποδοκιμασία του να την κάνει πράξη και να τον παραπέμψει να τιμωρηθεί με τον τρόπο που του αξίζει. Δεν το έκανε όμως και, όπως φαίνεται, δεν πρόκειται να το κάνει, γιατί αυτές οι κινήσεις ή γίνονται αμέσως, όσο διαρκεί η δημόσια αγανάκτηση, ή δεν γίνονται ποτέ. Υπό την έννοια αυτή, λοιπόν, είναι αποκαλυπτική η συγγνώμη του Κασσελάκη. Αποκαλύπτει ότι ο Στέφανος είναι μεν πρόεδρος – πάντα αδιαμεσολάβητος, εννοείται –, αλλά δεν είναι ο αρχηγός. Αρχηγός εκεί πέρα είναι ο Πολάκης ή, εν πάση περιπτώσει, η αρχή που αντιπροσωπεύει ο Κασσελάκης δεν περιλαμβάνει τον Πολάκη. Μην πω κιόλας ότι ο Στέφανος είναι αρχηγός ελέω Πολάκη, στη στήριξη του οποίου άλλωστε βασίζεται…
Διασκεδαστικό είναι να παρατηρούμε πως το τελευταίο επεισόδιο με τον Πολάκη γίνεται αφορμή αυτοπροβολής των πολιτευομένων ή, έστω, αφορμή προβολής των ευσεβών πόθων του καθενός. Η υποψήφια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, λ.χ., Νάντια Γιαννακοπούλου, σπεύδει να ταυτιστεί με την κυρία Συρεγγέλα, ελπίζοντας ίσως ότι το τέρας θα ασχοληθεί και μαζί της. Είναι μια στάση, νιώθεται…
Για τη Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ, όμως, φταίει πάντα ο καπιταλισμός: «Ποια είναι η θέση της γυναίκας σήμερα στην Ελλάδα για να τη σεβαστεί ο Πολάκης», αναρωτήθηκε. Οπωσδήποτε είναι πολύ καλύτερη από εκείνη στην οποία ήταν οι γυναίκες στη Σοβιετία, κατ’ αρχάς. Αλλά και στα δικά μας αν περιοριστούμε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται πρόοδος. Και μόνο η έμφαση που δίνεται από τα ΜΜΕ στις γυναικοκτονίες, τις οποίες επικαλείται η κυρία Κανέλλη, είναι μια ασφαλής ένδειξη προόδου. Η προβολή αυτή αντανακλά το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει στην κοινωνία για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και τη χειραφέτηση όσων γυναικών υφίστανται την κακοποίηση, αφού πλέον δεν φοβούνται να καταγγέλλουν τα περιστατικά βίας. Γιατί το κάνουν; Οχι επειδή επαναστατούν, αλλά επειδή αισθάνονται πια την ασφάλεια να τα καταγγείλουν, επειδή η Πολιτεία ακολουθεί την κοινωνία και προσαρμόζεται. Ετσι, σήμερα έχουμε νόμους και κανόνες που οδηγούν, λ.χ., τον «πασίγνωστο» Απόστολο Λύτρα στον Κορυδαλλό και τον κρατάνε εκεί. Αυτό είναι πρόοδος. Ετσι πραγματώνεται στις ελεύθερες και ανοικτές κοινωνίες η πρόοδος, σταδιακά και μέσα από την αλλαγή των αξιών που επικρατούν στην κοινωνία.
Πριν από αρκετά χρόνια, τότε που μόλις που ξεκινούσε η οδύσσεια της χρεοκοπίας, ένας άξεστος πασόκος βουλευτής είχε παροτρύνει, μέσα στη Βουλή, τη συνάδελφό του Εύα Καϊλή να πάει να πλύνει «κάνα πιάτο». Σήμερα, τουλάχιστον, την ανάλογη συμπεριφορά την πνίγει η κοινωνική κατακραυγή. Αυτό είναι πρόοδος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε τη λύπη του επειδή ο προκάτοχός του στην προεδρία αύξησε υπερβολικά τις δαπάνες του κόμματος και μάλιστα στο διάστημα μεταξύ εκλογών, που φαινομενικά τουλάχιστον δεν υπήρχε λόγος να το κάνει. Μα, πρόεδρε, γι’ αυτό ακριβώς το έκανε! Ο προκάτοχος ήξερε ότι θα χάσει τις εκλογές που έρχονταν (ποιος δεν το ήξερε, άλλωστε…), ήξερε επίσης ότι θα υποχρεωθεί να φύγει. Δεν μπορούσε άλλο ο ίδιος, είχε φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων του – φαινόταν κιόλας από τη βαριεστημάρα και την προχειρότητα με την οποία έκανε αντιπολίτευση. Οπότε, αφού θα έφευγε, είπε να αφήσει πίσω του καλές αναμνήσεις. Εξ ου και η εκτόξευση των εξόδων…
