Το καλό το νέο είναι ότι η συμπλήρωση μισού αιώνα από την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου μπορεί να είναι η τελευταία επέτειος που «γιορτάζουμε» στο Κυπριακό. Το κακό το νέο είναι ότι κι άλλες φορές στο παρελθόν, στη διάρκεια αυτών των 50 χρόνων, καλλιεργήθηκαν προσδοκίες (για επίλυση) που δεν επαληθεύτηκαν, γεννήθηκαν ελπίδες που αποδείχτηκαν φρούδες και χάθηκαν ευκαιρίες επειδή οι πολιτικές ηγεσίες, σε Ελλάδα, Κύπρο αλλά και Τουρκία, αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Προέκριναν το ίδιον συμφέρον αντί του γενικότερου. Το ευτελές αντί του σημαντικού. Προστάτευσαν το ελάχιστο αντί να επιδιώξουν το μέγιστο. Επέμειναν στη φωτογραφία της στιγμής αντί για τη μεγάλη εικόνα.
Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά κατά τα φαινόμενα βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μια καινούργια προσπάθεια για την επίλυση του Κυπριακού. Και αυτή τη φορά θα ξεκινήσει με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, περιγράφεται ως «σοβαρή», έχουν συμφωνήσει όλοι οι εμπλεκόμενοι – προσοχή, στην έναρξη της διαδικασίας, όχι a priori σε σχέδιο επίλυσης – και το έργο έχει αναλάβει να το φέρει εις πέρας ο γεν. γραμματέας του διεθνούς Οργανισμού Αντόνιο Γκουτέρες. Αρχής γενομένης από την προσεχή ετήσια σύνοδο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Ο κ. Γκουτέρες έχει, πληροφορήθηκα, «ορισμένες ιδέες» για την επίλυση του Κυπριακού, τις οποίες έχει κοινολογήσει, σε χωριστές συναντήσεις που είχε το τελευταίο διάστημα, και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και έχει λάβει και από τους δύο το «πράσινο φως» να τις φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων…
Περισσότερα δεν γνωρίζω, αυτά πληροφορήθηκα, από σπόντα, αυτά μεταφέρω προς ενημέρωση του φιλοθεάμονος κοινού σε Ελλάδα και Κύπρο. Γνωρίζω επίσης ότι οι διαφαινόμενες εξελίξεις περί το Κυπριακό ήταν το αντικείμενο της χθεσινής διεξοδικής ενημέρωσης που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στους πολιτικούς αρχηγούς, και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ Στ. Κασσελάκη και Νίκ. Ανδρουλάκη.
Αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, και οι δύο επί της αρχής δεν είχαν αντίρρηση για μια σοβαρή διαδικασία η οποία δυνητικά θα μπορούσε να αποφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Αλλά συνέστησαν προσοχή, να μην παρασυρθεί η κυβέρνηση σε πρώιμες εκτιμήσεις, οι οποίες θα στείλουν λάθος μήνυμα στην Αγκυρα. Οπως ότι η Ελλάδα στον βωμό της επίλυσης θα ήταν διατεθειμένη να αποστεί από βασικές επιλογές της εξωτερικής της πολιτικής για το Κυπριακό, και πιο συγκεκριμένα ότι τάσσεται απαρέγκλιτα υπέρ της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από το νησί.
Από τους υπόλοιπους που δέχτηκε στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Γεραπετρίτης (τον πρόεδρο Κυρ. Βελόπουλο, τον πρόεδρο της Νίκης Νατσιό και τον πρόεδρο των «Σπαρτιατών» Στίγκα), το συμπέρασμα που προέκυψε είναι πως βρίσκονται σε άλλο μήκος κύματος. «Τουρκοφάγοι» οι περισσότεροι, κατά τα ειωθότα. Ο Δημ. Κουτσούμπας δεν πήγε στη συνάντηση, έστειλε τον βουλευτή Καραθανασόπουλο στη θέση του, και η πρόεδρος Ζωή (Κωνσταντοπούλου) λόγω υποχρεώσεων θα προσέλθει αύριο στο ΥΠΕΞ…
Ομοφωνία, πάντως, αν κρίνω από τις δηλώσεις που έγιναν μετά το τέλος των συναντήσεων, δεν υπήρξε. Για Βαβυλωνία, ναι, μπορείς να μιλήσεις…
Ως γενική παρατήρηση, ωστόσο, και ανεξάρτητα από τη στάση που τήρησαν τα (περισσότερα) κόμματα κατά την ενημέρωση που τους παρείχε ο υπουργός Εξωτερικών, η αίσθηση που αποκόμισα συνομιλώντας χθες το απόγευμα με διάφορους είναι ότι τα παθήματα του παρελθόντος μοιάζει να έχουν γίνει μαθήματα και πως ο Κυριάκος το πάει καλά με τον Ερντογάν. Τόσο, που να μην την «πατήσουμε» όπως άλλες φορές στο παρελθόν. Επίσης, είναι θετικό ότι και ο κύπριος πρόεδρος Χριστοδουλίδης, που είναι (φυσικά…) ενήμερος των διαγραφόμενων εξελίξεων, φέρεται να βλέπει θετικά την προοπτική μιας σοβαρής πρωτοβουλίας του γεν. γραμματέα του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες για την επίλυση του Κυπριακού.
Αν θα καταλήξει και αυτή η πρωτοβουλία στον… κουβά, είναι σαν να μου ζητάτε να προβλέψω τους αριθμούς του Τζόκερ και φυσικά δηλώνω αδυναμία. Ομως, 50 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 1974 είναι πολλά για να χαθεί μία ακόμη ευκαιρία. Για να μην παραδεχτούμε αργότερα ότι κάθε νέα πρόταση για την επίλυση του (πολύπλοκου) προβλήματος είναι χειρότερη από την προηγούμενη…
(Πολλά, πάντως, να μη λέμε. Στις 20, ανήμερα την τουρκική εισβολή, θα βρεθούν στη Λευκωσία Μητσοτάκης και Ερντογάν. Ο ένας θα πηγαίνει από τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας στα Φυλακισμένα Μνήματα και στα τρισάγια. Ο άλλος, στις θριαμβευτικές παρελάσεις και στα ταρατατζούμ. Θα τους χωρίζει μόνο η Πράσινη Γραμμή. Μακάρι να μη μετατραπεί εκείνη τη μέρα σε αβυσσαλέο χάσμα…)
Στην υπόθεση με τα «30 αργύρια» των κουκουλοφόρων της Novartis, όπως έλεγα και τις προάλλες, υπάρχουν ένα σωρό ζητήματα που παραμένουν αδιευκρίνιστα. Για παράδειγμα, το έχω ξαναπεί, υπάρχουν τα 30 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε ως αμοιβή, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στη Βουλή, ο δικηγόρος των κουκουλοφόρων Σαράκης, πρώην βουλευτής Βελόπουλου και νυν ανεξάρτητος μετά τη διαγραφή του. Ο Βελόπουλος, τον οποίο ρώτησα πρόσφατα, πρέπει να πω ότι δεν ήταν ιδιαίτερα σαφής για τους λόγους για τους οποίους τον διέγραψε από το κόμμα, αυτόν τον κύριο Σαράκη. Δεν ήθελε προφανώς να μου πει, και δεν τον αδικώ. Ομως υπάρχει ένα ερώτημα, το οποίο πλανάται στη Βουλή και θα το μεταφέρω εδώ, ακριβώς όπως μου το μετέφερε κι εμένα ένας κοινοβουλευτικός παράγοντας:
Συσχετίζονται τα δύο γεγονότα; Δηλαδή η διαγραφή με την αμοιβή των 30 εκατομμυρίων δολαρίων του Σαράκη; Κι αν ναι, κατά ποιον τρόπο και για ποιον λόγο;
Μόνο οι δυο τους το γνωρίζουν αυτό αν ισχύει, κι από τη στιγμή που δεν το ξεκαθαρίζει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος όλα ανάγονται στο επίπεδο ενός κουτσομπολιού και τίποτε περισσότερο. Γι’ αυτό και μένω στα πραγματικά περιστατικά.
Το άλλο θέμα που με απασχολεί είναι ο εγκέφαλος αυτής της ύποπτης από κάθε άποψη υπόθεσης.
Θα το θέσω ως ένα ακόμη ερώτημα, επίσης προϊόν της συνομιλίας που είχα με αυτόν τον κοινοβουλευτικό παράγοντα χθες το πρωί: Ολο αυτό που συνέβη λοιπόν με τη σκευωρία κατά των δέκα πολιτικών προσώπων της αντιπολίτευσης, με αφορμή το υπαρκτό σκάνδαλο Novartis, το οργάνωσε μόνος του ο Σαράκης, και οι συριζαίοι απλώς αποφάσισαν να μπουν στον χορό επειδή μυρίστηκαν αίμα και είπαν να ορμήσουν;
Δήλωσα στον συνομιλητή μου, ο οποίος μου έθεσε τον σχετικό προβληματισμό, ότι μου ακούγεται τρελό, έως και αδιανόητο, κάτι τέτοιο.
Εδώ (πιστεύω) δούλεψε επιτελείο ολόκληρο. Του ΣΥΡΙΖΑ; Αλλων που ήθελαν να κάνουν μπάχαλο την αντιπολίτευση για να διαιωνίσουν για τα δικά τους συμφέροντα την παραμονή στην εξουσία της κυβέρνησης Τσίπρα; Κάτι έχει «παιχτεί» εκεί, και προφανώς δεν είναι (και δεν μπορεί να είναι) αποκλειστικά «έργο» Σαράκη, όσο έξυπνος και να είναι αυτός ο τύπος, όπως τον περιγράφουν…
Κοινή λογική.
