Τελευταία φορά που είχαν βγει τα κομπιουτεράκια του Μαξίμου ήταν προεκλογικά τον Μάιο του 2023, ενόψει τότε της εθνικής κάλπης με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Στην κυβερνητική έδρα έτρεχαν υπολογισμοί και διατυπώνονταν προβληματισμοί για το σινιάλο που θα έδινε εκείνη η αναμέτρηση σε ό,τι αφορά τον στόχο επίτευξης αυτοδυναμίας στην αμέσως επόμενη κάλπη του Ιουνίου του 2023 με το νέο – το ισχύον – μοντέλο της ενισχυμένης αναλογικής.
Σήμερα, ένα μήνα μετά από ένα κακό εκλογικό σκορ της ΝΔ, δηλαδή τη σοβαρή απόκλιση της παράταξης από τον μίνιμουμ στόχο της, στο κυβερνητικό στρατόπεδο τρέχουν νέοι υπολογισμοί για το σήμα που η πρόσφατη αναμέτρηση έδωσε τελικά για τις μελλοντικές εξελίξεις.
Εξ αρχής άλλωστε η ευρωκάλπη αντιμετωπιζόταν από τους περισσότερους στην κυβερνητική παράταξη ως πρώτο κρας τεστ για την προοπτική εκ νέου διεκδίκησης της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Παράλληλα με αυτές τις μετρήσεις αναθεωρούνται κινήσεις και σχεδιασμοί στην προσπάθεια του Μαξίμου να κλείσει το συντομότερο τις πληγές των ευρωεκλογών μέσα από έναν καλοκαιρινό σε πρώτη φάση «οδηγό επιβίωσης» που δίνει έμφαση σχεδόν αποκλειστικά στις πτυχές της καθημερινότητας.
Στη μεγάλη εικόνα ο Μητσοτάκης επαναφέρει το γαλάζιο «μεταρρυθμιστικό» αφήγημα και επιμένει στον στρατηγικό προσανατολισμό στο Κέντρο, παρότι έχουν δυναμώσει ανοιχτά πια και για πρώτη φορά επί δικής του διακυβέρνησης οι εσωτερικές φωνές που διαμαρτύρονται για παραμέληση της δεξιάς πτέρυγας χάριν μιας κεντρώας συμμαχίας.
«Δεν μετανιώνουμε την προσπάθειά μας να κυβερνούμε από το πολιτικό Κέντρο» απάντησε εμμέσως ο Πρωθυπουργός στο πλαίσιο συζήτησής του στην Ουάσιγκτον με τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
«Είμαστε», είπε για τη ΝΔ, «ένα κεντροδεξιό κόμμα που δίνει έμφαση στην επίτευξη αποτελεσμάτων, δημοσιονομικά συνετό, αλλά και επικεντρωμένο στην ανάπτυξη». Συνεπώς δεν δείχνει να εγκαταλείπει το αφήγημα «υπεύθυνος πατριωτισμός – κοινωνικός προοδευτισμός», το οποίο είναι αυτό, κατά το σκεπτικό του, που έκανε τη ΝΔ πολιτικά κυρίαρχη.
Στο μεταξύ όμως στο γαλάζιο παρασκήνιο ξεπηδά σεναριολογία τόσο για τον εκλογικό χρόνο όσο και για τον εκλογικό νόμο, παρότι ο Μητσοτάκης θέλει να κόβει τις σχετικές συζητήσεις.
Για το πρώτο το έκανε ήδη δημοσίως, απορρίπτοντας το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και εμμέσως το σύστημα 4+2+4 (δηλαδή μετά την πρώτη τετραετία, άλλα δύο χρόνια εξουσίας και αναμέτρηση το 2025 για διεκδίκηση ακόμα μίας τετραετίας).
Για το δεύτερο υπάρχει προσώρας διάψευση διά του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη ότι «συνεχίζουμε με το εκλογικό σύστημα που έχουμε, ούτως ή άλλως έχουμε δρόμο μέχρι τις εκλογές, αλλά, το ξεκαθαρίζω, δεν υπάρχει τέτοια σκέψη». Ακόμα και κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται όμως επιφυλακτικά για μελλοντικές αποφάσεις με το επιχείρημα της σημασίας της πολιτικής σταθερότητας – ένα βασικό συμπέρασμα, κατά το σκεπτικό της κυβέρνησης, που εξάγεται και από τις γαλλικές εκλογές.
Σημειωτέον ότι εκλογικά συστήματα, όπως το γερμανικό ή το βρετανικό, έχουν μελετηθεί κατά καιρούς ενδοκυβερνητικά για τυχόν προσαρμογή τους στην ελληνική πραγματικότητα, χωρίς να έχει γίνει το επόμενο βήμα.
«Εγχειρίδιο» 1½ έτους. Το μόνο δεδομένο είναι ο ανασχεδιασμός των κυβερνητικών προτεραιοτήτων με διπλό ορίζοντα: αρχικά την πολιτική αφετηρία του Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ και έπειτα το τέλος του 2025. Το «εγχειρίδιο» διακυβέρνησης για αυτόν τον ενάμιση χρόνο περιλαμβάνει τέσσερα βασικά κεφάλαια.
Το πρώτο αφορά τη μέγιστη προσήλωση στα θέματα καθημερινότητας με στόχο να υπάρξουν όσο περισσότερα «παραδοτέα» γίνεται.
Γαλάζια στελέχη εξακολουθούν να μιλούν για τη σημασία χειροπιαστής γείωσης της κυβέρνησης με τα προβλήματα των πολιτών και τις παθογένειες στο κράτος, θεωρώντας ότι εκεί βρίσκεται το κλειδί της ανάκτησης της εμπιστοσύνης όσων εξέφρασαν δυσαρέσκεια στην τελευταία κάλπη είτε μέσω αποχής είτε μετακινούμενοι εκτός της νεοδημοκρατικής ζώνης.
Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται σταθερά η διαχείριση της ακρίβειας – ως βασική πηγή για τη δυσφορία που αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές, κατά την ανάλυση του Μαξίμου – ενώ το βάρος πέφτει επίσης στη «μείζονα προτεραιότητα», κατά τον Πρωθυπουργό, της ανάταξης του ΕΣΥ, στην ανεργία και στο στεγαστικό – θέματα που εξακολουθούν να κυριαρχούν στη λίστα με τις ανησυχίες των πολιτών στα γκάλοπ.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την αντιπολίτευση: από το Μαξίμου, τηρώντας στάση αναμονής αλλά παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις στο κεντροαριστερό τοπίο, δίνει την εσωτερική γραμμή «δεν ασχολούμαστε» με τα εσωκομματικά των άλλων.
Ταυτόχρονα όμως δεν προτίθεται να αφήνει τίποτα αναπάντητο, στρέφοντας και πάλι τη συζήτηση, όπου είναι δυνατόν, στα κυβερνητικά πεπραγμένα ή στον γαλάζιο σχεδιασμό για πτυχές της καθημερινότητας.
Ο Μητσοτάκης φροντίζει την εικόνα συνέπειας λόγου και πράξεων – της αξιοπιστίας, δηλαδή –, την οποία άλλωστε καλλιεργεί από την πρώτη τετραετία του ως βασική διαχωριστική γραμμή από τους πολιτικούς αντιπάλους του. Αυτήν θα επιχειρήσει να προτάξει εκ νέου τον Σεπτέμβριο με τον κυβερνητικό απολογισμό και τις εξαγγελίες του, προτάσσοντας (και) τη δημοσιονομική συνέπεια.
Το τέταρτο αφορά το αφήγημα της σύγκλισης της Ελλάδας με την Ευρώπη.
Οχι μόνο ο Μητσοτάκης φροντίζει να προβάλλει ευρωπαϊκό προφίλ και – ως κεκτημένο της τελευταίας πενταετίας – την ενίσχυση της φωνής της χώρας στα κέντρα λήψης αποφάσεων αλλά ορίζει την επιθετική ατζέντα σύγκλισης με την Ευρώπη ως κυρίαρχο ζητούμενο της δεύτερης τετραετίας. Σε συνέχεια, όπως πιστεύει ο ίδιος, του στόχου της πρώτης τετραετίας, που ήταν η σταθεροποίηση της χώρας.
