Αν ήμουν υπουργός Συγκοινωνιών, σήμερα, που τα ταξί κάνουν απεργία, μια μέρα που η θερμοκρασία μπορεί να αγγίξει τους 40 βαθμούς, θα έκανα κάτι ασυνήθιστο. Μια μεγάλη διαδρομή στην πόλη με τα λεωφορεία, με το τραμ, με το μετρό και τον ηλεκτρικό, για να δω τις συνθήκες. Με μια μικρή μεταμφίεση, φορώντας ένα τι-σερτ, ένα σορτσάκι και αθλητικά παπούτσια κανείς δεν θα με γνώριζε.
Ξέρω, πριν από μερικές μέρες έκανε σχετική αυτοψία ο υφυπουργός, ο Βασίλης Οικονόμου. Η μαρτυρία του είναι πολύτιμη, αλλά πάλι πήγε ως υφυπουργός, κάπως θα είχαν φροντίσει τα πράγματα να είναι καλύτερα. Αλλιώς είναι να πηγαίνεις «στον λαό» με την επίσημη ιδιότητά σου και αλλιώς ινκόγκνιτο, περνώντας απαρατήρητος.
Η σημερινή μέρα θα είναι σκληρή για την Αθήνα. Επειδή όσοι δύνανται θα μετακινηθούν με τα αυτοκίνητά τους, αλλά όσοι δεν δύνανται θα μαρτυρήσουν στα λεωφορεία, στα τρόλεϊ και στα μετρό.
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Θα μαρτυρήσουν επειδή θα περιμένουν αρκετά στις στάσεις. Ο στόλος δεν επαρκεί, γι’ αυτό τα λεωφορεία και το μετρό περνάνε πλέον με μεγαλύτερα κενά ανάμεσα – το μετρό συνήθως κάθε επτά λεπτά, ενώ ήταν σχεδιασμένο να περνάει κάθε τρίλεπτο. Εκτός της καθυστέρησης στις στάσεις, κόλαση είναι και η ώρα μέσα στο μέσο. Ο συνωστισμός είναι αφόρητος, που σημαίνει νεύρα, ιδρώτας και οσμές. Παράδεισος.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ο ινκόγκνιτο υψηλός επιβάτης θα το διαπιστώσει αυτοπροσώπως: επειδή είναι πολλοί αυτοί που δεν πληρώνουν εισιτήριο. Ηταν απαίτηση του κινήματος των «Αγανακτισμένων» το τζάμπα, επειδή δήθεν τα λεωφορεία είναι δημόσια, και το δημόσιο είναι δικό μας, δεν πρέπει να το πληρώνουμε κι από πάνω. Ετσι παγιώθηκε μια ωφελιμιστική πρακτική να μην πληρώνουν στα λεωφορεία, αν είναι λίγο θρασείς και στο μετρό. Ελάχιστοι ακυρώνουν εισιτήρια στα λεωφορεία, πολλοί τρυπώνουν πίσω από τους άλλους στο μετρό. Οι οδηγοί δεν έχουν αρμοδιότητα, δεν θέλουν και να έχουν, άρα ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Διαβάζω ότι πια λειτουργούν τακτικοί έλεγχοι. Είναι αστείοι. Κανείς δεν έχει κουράγιο να συγκρουστεί με συστηματικό τζαμπατζή, πού να μπλέκεις; Αλλ’ όταν το τζάμπα ακόμα είναι κανόνας, είναι λογικό να καταρρέουν τα έσοδα και να μη μένουν λεφτά για επισκευές, για ανανέωση στόλου, για αστυνόμευση, για καθαριότητα. Διαβάζω ότι έχουν μπει σε γραμμές νέα ηλεκτρικά λεωφορεία. Τα κλαίω. Ποιος θα τα προστατέψει από τη φθορά των αντικοινωνικών συμπεριφορών που αφθονούν χωρίς συνέπειες – κι ενώ δεν μπορεί κανείς να βάλει έστω κάμερες;
Διαβάζω ότι στο υπουργείο τα έχουν υπολογίσει αυτά με την απώλεια εσόδων από τα εισιτήρια και σκέπτονται να κάνουν πιο αυστηρή τη νομοθεσία. Να μην κάνουν, δεν έχει νόημα – άσε το πολιτικό κόστος. Αν δεν υπάρχει μηχανισμός επιβολής και είσπραξης συγκριτικά αστείων προστίμων, θα υπάρξει μηχανισμός επιβολής ποινών σοβαρής φυλάκισης; Οχι βέβαια. Απλώς, θα ψηφιστεί ακόμα ένας νόμος που δεν θα εφαρμόζεται.
Η σημερινή μέρα δείχνει ανάγλυφα τους λόγους για τους οποίους η ζωή στην πρωτεύουσα επιδεινώνεται, ιδίως για τους εργαζόμενους και τους ηλικιωμένους. Μια από τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης είναι να βελτιώσει τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Αν ο υπουργός Συγκοινωνιών, σήμερα, βρεθεί ινκόγκνιτο στο τραμ και στα λεωφορεία, θα έχει χρόνο να σκεφτεί πώς θα συμβάλει από το δικό του πόστο σε αυτόν τον στόχο. Καλημέρα και καλή επιτυχία. Θα τον σκέπτομαι.
Η χθεσινή άτυπη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απίστευτη. Την αναδημοσιεύω ως έχει:
«Εξαιρετικά μεγάλη η ανταπόκριση στο κάλεσμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη, για προσωπικές συναντήσεις με τους πολίτες αύριο Πέμπτη 11 Ιουλίου στο γραφείο του στην Πλατεία Κουμουνδούρου, όπως μαρτυρούν τα δεκάδες τηλεφωνήματα στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Αναδεικνύεται έτσι η αγωνία των πολιτών να μιλήσουν “σε πρώτο πρόσωπο” για τα ζητήματα που τους απασχολούν. Ευχαριστούμε τους πολίτες για την ανταπόκριση και τους ενημερώνουμε πως το αυριανό κάλεσμα του Στέφανου Κασσελάκη είναι το πρώτο από μια σειρά παρόμοιων συναντήσεων που θα ακολουθήσουν στο μέλλον».
Τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι σήμερα, με καμιά σαραντάρα βαθμούς στο κεφάλι και με απεργία των ταξί, οι πολίτες θα τρέξουν στα γραφεία του κόμματος να μιλήσουν κατ’ ιδίαν με τον Κασσελάκη. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ούτε μπορώ να πιστέψω ότι το κόμμα έδωσε στους συντάκτες τέτοιο non paper. Θα ρωτήσω την απέναντι Πέπη Ραγκούση μήπως είναι κείμενο για κανένα νέο νούμερο στην επιθεώρηση του Σταμάτη Φασουλή για το θέατρο Αλσος…
