Εν πρώτοις να δηλώσω ότι αγαπώ Θεοδώρα Τζάκρη. Είναι φίλη μου από τα παλιά, δεν διατάραξε τη σχέση μας το γεγονός ότι μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ την κρίσιμη εκείνη περίοδο των Μνημονίων, ακόμη και αν το έκανε παρότι η παράταξή της, το ΠΑΣΟΚ, ήταν αυτή που την ανέδειξε – μέχρι και υφυπουργό την είχε κάνει ο Γιώργος ως πρωθυπουργός. Υφυπουργό Εσωτερικών.
Κάποια στιγμή πήγε να μου το χαλάσει, διότι στον γενικό χαμό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε τίποτε άλλο πιο ενδιαφέρον στο κόμμα της χαράς, και συντάχθηκε με τον «πολλά βαρύ κι όχι» Πολάκη (πώς μπορείς να συνταχθείς με τον Πολάκη; αναρωτιέμαι. Και πάνω σε ποια βάση. Για τον Πολάκη, πρόκειται…), αλλά τέλος πάντων, κανείς δεν είναι τέλειος.
Σημασία έχει ότι αγαπώ Θεοδώρα. Και από χθες το πρωί, περισσότερο. Διότι πήγε στο δικό μας Mega, στον Ιορδάνη και την Ανθή, και χωρίς πολλές περιστροφές, είπε τα ακόλουθα, αναφορικά με τον πρόεδρο Αλέξη, τον βετεράνο, τον απόμαχο.
«Είναι ασυνάρτητο (!!!) να θέλει να επιστρέψει ο Τσίπρας επικεφαλής συνομοσπονδίας θραυσμάτων».
Δεν είναι θεϊκή ατάκα; Είναι, αποφαίνομαι! Τον «πετσόκοψε» τον φουκαρά τον Αλέξη με 11 λέξεις, όλες σε μία φράση. Φέτες τον έκοψε…
Οσα είπε η Θεοδώρα, και κυρίως όσα διαρρέουν τις τελευταίες ώρες από το «Κασσελάκειο ίδρυμα» σχετικά με τα έργα και τις ημέρες του προηγούμενου καθεστώτος, επί προέδρου Αλέξη, του βετεράνου, του απόμαχου, μου δημιουργούν την αίσθηση ότι αυτοί δεν θα δουν όχι την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ως ενιαίο κόμμα, αλλά ούτε και τη ΔΕΘ, εκεί στα μέσα Σεπτεμβρίου, θα προλάβουν.
Διότι όταν κυκλοφορεί ότι στις εκλογές του ’23, ο ΣΥΡΙΖΑ ξόδεψε 2,5 εκατομμύρια μαύρα, κατάμαυρα, σαν «των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη», ευρώπουλα, αναρωτιέσαι δυο-τρία πράγματα, τα οποία εκ των πραγμάτων αποκτούν ένα σημαντικό ενδιαφέρον:
Εκτον δεν έχει. Με λυπεί αφάνταστα μόνο το γεγονός ότι κατηγορείται τόσο βάναυσα ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος, και το χειρότερο από αυτό, δεν βγαίνει ένας (1) από τα στελέχη του εκείνης της εποχής, να πει «για σταματήστε ρε, τη λασπολογία. Δεν καταλαβαίνετε ότι συκοφαντείτε τον πιο άσπιλο πολιτικό που πέρασε ποτέ από τη χώρα;». Ουδείς!
Οπότε, τι μας απομένει να σκεφτούμε; Δύο πράγματα. Ενα ότι δεν τον αγαπάνε πια τον πρόεδρο Αλέξη ούτε οι δικοί του, και ένα δεύτερο ότι ίσως να μην είναι και τόσο συκοφαντίες όλα αυτά. Θέλω να πιστεύω το πρώτο. Διότι θα γκρεμιστεί ο κόσμος μέσα μου, αν ισχύει το δεύτερο…
Και δεν θέλω…
(Επίσης γιατί μετά θα πιάσουμε τη συζήτηση τι λέει, και κυρίως τι εξυπονοεί, εδώ και χρόνια ο Κοντονής για κάτι ύποπτες νομοθετικές ρυθμίσεις, και δεν θα βγάλουμε άκρη…)
Σε μια άλλη παράλληλη εξέλιξη, που αφορά σκοτεινά θέματα της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος Αντώνης (Σαμαράς), επίμονος ως Μανιάτης που δεν είναι, κατέθεσε συμπληρωματικό υπόμνημα στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να βγάλουν τις κουκούλες των ψευδομαρτύρων «Μάξιμου Σαράφη» και «Αικατερίνης Κελέση». Αυτών δηλαδή οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να στηθεί «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» – ήτοι η σκευωρία με αφορμή το σκάνδαλο Novartis και θύματα δέκα πολιτικές προσωπικότητες της αντιπολίτευσης.
Ο Σαμαράς που θέλει «να τους πάει αίμα» όλους αυτούς, με πρώτον και καλύτερο τον Τσίπρα, δεν συγχωρεί τον Κυριάκο για την προστασία που ουσιαστικά προσέφερε στους σκευωρούς, απαλλάσσοντάς τους από κάθε ευθύνη.
Ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να χωνέψει ότι αυτά τα τομάρια κυκλοφορούν ελεύθερα, τη στιγμή μάλιστα που όπως αποκαλύφθηκε στη Βουλή από τον Κυρ. Βελόπουλο, οι δύο κουκουλοφόροι πήγαν στην Αμερική μαζί με τον δικηγόρο τους, είπαν όσα είπαν και αποκόμισαν τουλάχιστον 30 εκατομμύρια, δολάρια, ευρώ, δεν έχει καμιά σημασία, πέραν της συναλλαγματικής διαφοράς. Οπότε, επιδιώκει με αυτή τη συμπληρωματική παρέμβαση να αποφασίσει η Δικαιοσύνη να βγάλει τις κουκούλες αυτών των δύο ψευδομαρτύρων.
– Πρόεδρε, δεν θέλω να απογοητευτείς, γιατί το μαθαίνεις από μένα, αλλά… κουβά θα πάει το διάβημα…
Αναφορικά τώρα με όλο αυτόν τον θόρυβο που ξέσπασε σχετικά με την περίφημη ιστορία του σημαιοφόρου της εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, έχω να πω απλώς ότι πρόκειται για μια ανοησία.
Σύμφωνα με άνθρωπό μου, που μετέχει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, μέχρι χθες είχε υπάρξει μία πρόταση σε αθλητή, και πιο συγκεκριμένα στον ολυμπιονίκη της κωπηλασίας (στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο) Στέφανο Ντούσκο (εξ Ιωαννίνων ορμώμενο, το παλικάρι) και το παιδί είχε ήδη αποδεχτεί. Πώς ήταν δυνατόν άλλωστε να πει όχι, αφού εθιμικά σημαιοφόροι της εθνικής ομάδας ορίζονται οι κάτοχοι μεταλλίων από προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Βεβαίως αν υπάρχει κάποιος λόγος, για τον οποίο ο αθλητής που έχει ήδη αποδεχθεί την πρόταση της ΕΟΕ, υπαναχωρήσει διότι το μετάνιωσε, τότε και μόνο τότε εξετάζουμε άλλη υποψηφιότητα», μου ανέφερε ο δικός μου.
Και εν προκειμένω την υποψηφιότητα Γιάννη Αντετοκούνμπο, η οποία προέκυψε μετά την πρόκριση της εθνικής ομάδας μπάσκετ, προσθέτοντας ότι «και αυτή (προέκυψε), για ειδικούς λόγους».
Αυτά μου είπε, αυτά μεταφέρω, και ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρχε κάτι άλλο. «Ες αύριον τα σπουδαία», οπότε και θα πούμε και μερικά πράγματα με το όνομά τους…
Εντονα κυκλοφόρησε χθες στους πασοκικούς κύκλους (που ψήνονται αυτόν τον καιρό με το γαργαλιστικό παρασκήνιο) ότι «σήμερα, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα ανακοινώσει η Αννα Διαμαντοπούλου την πρόθεσή της να είναι υποψήφια για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ»! Παραμύθια! Μία ακόμη φήμη, χωρίς υπόβαθρο. Επί του παρόντος, οι υποψηφιότητες παραμένουν επτά. Η Αννα, η οποία όντως είχε αφήσει να διαφανούν οι προθέσεις της κατά την προχθεσινή της συνέντευξη στο ραδιόφωνο του Σκάι, δηλώνοντας «παρούσα» στις εξελίξεις, προφανώς μετράει τα πράγματα πολύ, πριν αποφασίσει να μπει σφήνα στις ήδη τρεις «σοβαρές» υποψηφιότητες (Ανδρουλάκης, Δούκας, Γερουλάνος), που έχουν αποκτήσει σαφές προβάδισμα έναντι των άλλων ανθυποψηφίων τους για την ηγεσία του κόμματος. Πότε θα το κάνει; Αν και χθες από ημερών διαρρέουν «ειδήσεις» σύμφωνα με τις οποίες διαθέτει μετρήσεις από τις οποίες καταγράφεται να διεκδικεί με αξιώσεις την ηγεσία του κόμματος στον δεύτερο γύρο, εν τούτοις, αυτά μικρή σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Η Αννα και το επιτελείο της «μετρούν» την απήχηση που εξακολουθεί να έχει το όνομά της στην εκλογική βάση του Κινήματος. Και με το δίκιο τους, εκτιμώ. Πριν ανακοινώσει ότι θα είναι διεκδικήτρια της ηγεσίας, θέλει να γνωρίζει πού και κυρίως σε ποιους μπορεί να βασιστεί ανά τη χώρα, για να την «τρέξουν».
Προσωπική μου άποψη πάντως, ότι δεν είναι εύκολη η προσπάθειά της. Μειονεκτήματα λογικά για εκείνη, η αποχώρησή της από το ΠΑΣΟΚ το 2013 με τη δήλωση «δεν θέλω πια να συμμετέχω σε αυτό το κόμμα», και οι μετά την άνοδο του Κυρ. Μητσοτάκη, συχνές αναφορές ότι επίκειται υπουργοποίησή της – κατά το πρότυπο των υπουργοποιήσεων, του Γ. Φλωρίδη και του Μ. Χρυσοχοΐδη. Αλλά επειδή ο χρόνος τα θεραπεύει όλα, νομίζω εύκολα ξεχνιούνται κάτι τέτοια…
