Διαβάζω και ακούω αναλύσεις που με πείθουν για τις προθέσεις των Γάλλων μπροστά στην κάλπη. Ψήφισαν και για την Ελλάδα. Και έδωσαν εντολή σύγκλισης της προοδευτικής αντιπολίτευσης με διπλό στόχο: να υπάρξει πρόταση εναλλακτικής διακυβέρνησης έναντι του Μητσοτάκη και να αποκοπεί η άνοδος της Ακροδεξιάς. Μα, αλήθεια, είναι να βάζεις τα γέλια. Διότι συμβαίνει συνέχεια. Οτιδήποτε και αν συμβεί στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο, αυτομάτως μεταφράζεται στα ελληνικά και μοντάρεται πάνω στις εγχώριες πολιτικές συνθήκες. Κερδίζουν οι ακροδεξιοί; Κάποιος παίρνει συνέντευξη από τη Λατινοπούλου. Και μετά γράφονται μερικά σεντόνια για τη στροφή προς τα Δεξιά και την άνοδο των ακραίων σχημάτων.
Λες και η Λεπέν έχει το μαγαζί συνεταιρικά με τον Βελόπουλο. Κερδίζουν οι Εργατικοί στη Βρετανία; Είναι σαφής ο υπαινιγμός των ψηφοφόρων υπέρ του Κασσελάκη ή του Ανδρουλάκη. Ανακόπτεται η έφοδος της Λεπέν προς την εξουσία; Οι Γάλλοι εμπνεύστηκαν από τις ζυμώσεις στην Ελλάδα. Μόνο όταν πήρε τις εκλογές ο Μακρόν υπήρξε μία αμηχανία αν και κάποιοι το ερμήνευσαν ως κλείσιμο του ματιού από την Ιστορία προς τον Σταύρο και το Ποτάμι – άλλωστε οι δυο τους είχαν πάρει πρωινό στο Παρίσι. Και φυσικά άπαντες αισθάνονται την ανάγκη να αναλύσουν και να εξηγήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ακόμα και αν η σχέση τους με τη Γαλλία είναι ένα ταξίδι, με γκρουπ, στο Παρίσι και επίσκεψη στη Eurodisney.
Το κακό ξεκίνησε από τότε που εξελέγη ο Μιτεράν και στην Ελλάδα πιστέψαμε ότι οι Γάλλοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα. (Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε copy-paste την προεκλογική αφίσα του Μιτεράν, ουσιαστικά αντικαθιστώντας το πρόσωπό του με εκείνο του Ανδρέα). Ε, από τότε, οτιδήποτε συμβαίνει στην Ευρώπη πρέπει υποχρεωτικά να έχει την αντανάκλασή του στον ελληνικό καθρέφτη. ΣΥΡΙΖΑ-Podemos Venceremos, αν και εδώ τα πράγματα ταυτίστηκαν ως προς την κατάληξή τους. Πρόκειται για ένα είδος πολιτικού επαρχιωτισμού με πολλά κωμικά στοιχεία. Συγκρίνουν εντελώς διαφορετικές χώρες, κοινωνικές συνθήκες και πολιτικούς συσχετισμούς που δεν διατηρούν ούτε καν ελάχιστες ομοιότητες μεταξύ τους. Αλλά εντάξει, δουλίτσα να γίνεται. Λάθος. Οχι δουλίτσα. Δούλεμα.
