Οπως συμβαίνει συνήθως, ο καθένας κατάλαβε από τις γαλλικές εκλογές ό,τι τον βολεύει. Απλώς κανείς δεν κάνει τον κόπο να αναρωτηθεί τι κατάλαβαν οι Γάλλοι που ψήφισαν, εκτός ίσως από την ανακούφιση που αισθάνθηκαν.
Οταν διαβάζω λοιπόν ότι «η Γαλλία έδειξε τον δρόμο» παρηγοριέμαι πως τον έδειξε τουλάχιστον σε κάποιους στην Ελλάδα διότι στην ίδια τη Γαλλία μάλλον τον ψάχνουν ακόμη («Εφ. Συν», 8/7).
Καταρχήν, τα καλαμπούρια περί νικητών είναι ωραία αλλά καλαμπούρια. Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν νίκησε και γι’ αυτό η Γαλλία βρίσκεται σε μια δύσκολη πολιτικά κατάσταση. Αν κάποιος είχε νικήσει, θα μοίραζε σήμερα υπουργεία. Αντιθέτως, οι διάφοροι το έχουν ρίξει στην κουβέντα και τα «πουρπαρλέ».
Εχουμε όμως μία μεγάλη ηττημένη. Τη Λεπέν.
Η οποία (όπως εξηγούσε ο διευθυντής σύνταξης της «Figaro» στην τηλεόραση) κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο γύρο, να επιβάλει την εκλογική ατζέντα και να χάσει τις εκλογές. Μεγάλη επιτυχία.
Τι συνδυασμοί λοιπόν μπορούν να προκύψουν; Κανείς δεν ξέρει και γι’ αυτό δύσκολα θα προκύψουν άμεσα. Κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν υπάρχει και το μεγαλύτερο κόμμα της νέας Βουλής θα απέχει τουλάχιστον εκατό έδρες από την πλειοψηφία.
Τι υπάρχει; Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και το Σύνταγμα. Το οποίο δίνει στον πρόεδρο τη δυνατότητα να ορίζει το παιχνίδι.
Ο μεγάλος προκάτοχος του Μακρόν, ο Φρανσουά Μιτεράν, συμβούλευε «να δώσουμε χρόνο στον χρόνο». Υποθέτω ότι αυτό καλείται να κάνει σήμερα και ο διάδοχός του. Μόνο ο χρόνος ή έστω ο «δεύτερος χρόνος» θα απελευθερώσει διεργασίες που τώρα μοιάζουν εγκλωβισμένες.
Διότι είναι προφανές πως για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση δεν αρκεί η ήττα της Λεπέν. Χρειάζεται να διευρυνθεί και να ανασυγκροτηθεί ο χώρος του Κέντρου όπου τα μακρονικά στρατεύματα είναι σαφώς αποδυναμωμένα.
Πώς θα συμβεί αυτό; Αν το ήξερα θα ήμουν Μακρόν στη θέση του Μακρόν.
Ακόμη κι έτσι όμως μια εκλογή χωρίς νικητές μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική. Αποκλείοντας τελικά από το παιχνίδι εξουσίας την Ακροδεξιά έχει την ευχέρεια πλέον να παραμερίσει και τα πιο ακραία ή ανισόρροπα στοιχεία της Αριστεράς.
Ούτως ή άλλως, θα χρειαστεί πρώτα να συγκροτηθεί η νέα Βουλή και οι νέες Κοινοβουλευτικές Ομάδες ώστε να έχουμε μια σαφή αίσθηση των αριθμητικών συσχετισμών. Και στην πολιτική όλα ξεκινούν από το μέτρημα.
Επειδή λοιπόν μου αρέσει η συμβουλή του παππού Μιτεράν θα έλεγα να δώσουμε λίγο χρόνο στον χρόνο πριν δούμε ποιοι θα βγουν τελικά νικητές.
