Ακόμα κι αν το θέαμα στα παιχνίδια της Αγγλίας με την Ελβετία και της Γαλλίας με την Πορτογαλία δεν ήταν το καλύτερο, κανείς δεν μπορεί να πει ότι πλήξαμε παρακολουθώντας τους προημιτελικούς του Εuro 2024. Δεν πλήξαμε γιατί ήταν περιπετειώδη παιχνίδια – τα δύο όμορφα (Γερμανία – Ισπανία 1-2 και Ολλανδία – Τουρκία 2-1) και τα δύο άσχημα (Γαλλία – Πορτογαλία 0-0 και Αγγλία – Ελβετία 1-1, όπου Γάλλοι και Αγγλοι προκρίθηκαν στα πέναλτι). Δεν πλήξαμε και γιατί είχαμε τον αποκλεισμό της γηπεδούχου Γερμανίας και σε αυτές τις διοργανώσεις κάθε αποκλεισμός γηπεδούχου με φιλοδοξίες είναι ένα δράμα.
Είδαμε επίσης τον Κριστιάνο Ρονάλντο να αποχαιρετά τη διοργάνωση, χωρίς μάλιστα αυτή τη φορά να κλάψει – πράγμα περίπου ανεξήγητο καθώς πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες drama queens του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Είδαμε συναρπαστικά φινάλε στα ματς Ισπανία – Γερμανία και Ολλανδία – Τουρκία και βέβαια είδαμε και κάτι σπάνιο: τους Αγγλους να κερδίζουν στα πέναλτι. Εντάξει, όλα τα παιχνίδια θα μπορούσαν να είναι πιο όμορφα. Αλλά ας μην έχουμε και μεγάλα παράπονα: οι παίκτες που βλέπουμε να πρωταγωνιστούν έχουν δώσει πάνω από 60 παιχνίδια ο ένας στους εννέα μήνες που προηγήθηκαν. Και, αντίθετα με παλιότερα, το αντιντόπινγκ κοντρόλ δεν το ξεγελάς.
Το πιο ωραίο είναι ότι οι προημιτελικοί άφησαν πίσω τους ωραίες ιστορίες. Στο Ισπανία – Γερμανία (2-1) είχαμε το άδοξο αντίο του Τόνι Κρος, ενός γερμανού καθηγητή του ποδοσφαίρου. Κατά τα άλλα οι Ισπανοί πανηγυρίζουν ακόμα για το σπουδαίο γκολ του Μερινό στο τελευταίο λεπτό της παράτασης κόντρα στη Γερμανία – ένα γκολ σχεδόν κόντρα στη ροή του παιχνιδιού που απέδειξε ότι η γνωστή ρήση του Γκάρι Λίνεκερ («στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί») είναι εντελώς ξεπερασμένη. Οι Γερμανοί από την άλλη φωνάζουν ακόμα για το πέναλτι που δεν έδωσε ο άγγλος διαιτητής Τέιλορ εις βάρος των Ισπανών, όταν ο Κουκουρέγια στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης έχει σταματήσει με απλωμένο το χέρι το σουτ του νεαρού Μουσιάλα. Ο πολύ θυμωμένος κόουτς των Γερμανών Νάγκελσμαν είπε ότι στο γήπεδο υπάρχουν πια πενήντα ρομπότ που καταγράφουν φάσεις και παρ’ όλα αυτά οι διαιτητές εξακολουθούν να διεκδικούν το δικαίωμα να αλλοιώνουν αποτελέσματα! Ο άγγλος διαιτητής που τον κυνηγούσε ο Μουρίνιο στον προπερσινό τελικό του Europa League (Σεβίλλη – Ρόμα) κατηγορώντας τον ότι είναι όργανο των Ισπανών κατήγγειλε ότι σε αυτόν και τους συνεργάτες του έγινε και επίθεση στο καμαρίνι τους από βοηθούς του Νάγκελσμαν! (Το «καμαρίνι» δεν το χρησιμοποιώ τυχαία: ο Τέιλορ ανέκαθεν μου φαινόταν περισσότερο ηθοποιός πάρα διαιτητής…).
Κάθε μεγάλη διοργάνωση πρέπει να αφήνει πίσω της ιστορίες, αλλιώς ξεχνιέται γρήγορα. Οι προκρίσεις των Γάλλων και των Αγγλων ήρθαν στα πέναλτι. Ομολογώ ότι υποψία μου είναι ότι ο προπονητής της Αγγλίας Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ αντιγράφει λίγο τον προπονητή των Γάλλων Ντιντιέ Ντρεσάν. Ο προπονητής Εθνικής Γαλλίας από το 2016 φτάνει με την ομάδα του στις μεγάλες διοργανώσεις σε τελικούς ακολουθώντας σχεδόν πάντα την ίδια αγωνιστική λογική: παρουσιάζει μια Γαλλία που δύσκολα δέχεται γκολ με τη βεβαιότητα ότι ο Εμπαπέ και οι υπόλοιποι στην επίθεση κάτι καλό θα κάνουν. Ο Σάουθγκεϊτ έχοντας πολλούς κουρασμένους σταρ της Πρέμιερ Λιγκ μοιάζει να κάνει το ίδιο: σκέφτεται το πώς η Αγγλία του θα ελαχιστοποιήσει τις επικίνδυνες φάσεις που θα δεχτεί ελπίζοντας ότι ο Μπέλιγχαμ, ο Χάρι Κέιν, ο Φόντεν και ο Σάκα θα βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Για την ώρα, ο Σάουθγκεϊτ είναι τυχερός γιατί οι παίκτες αυτοί του δίνουν τουλάχιστον γκολ ισοφάρισης. Ο Μπέλιγχαμ γλίτωσε τους Αγγλους από ήττα με τη Σλοβακία (κι έδωσε τη νίκη στο ματς με τους Σέρβους), ο Χάρι Κέιν πέτυχε το γκολ της νίκης με τη Σλοβακία. Ο Σάκα ισοφάρισε στον προημιτελικό τους Ελβετούς πέντε λεπτά μετά το αβαντάζ που τους έδωσε ο Εμπολό. Λείπει ο Φόντεν: δεν αποκλείεται να σκοράρει με την Ολλανδία στον ημιτελικό.
Κατά τ’ άλλα, έπειτα από πολύ τσούκου τσούκου μπολ οι Αγγλοι και οι Γάλλοι προκρίθηκαν στα πέναλτι. Για τους Αγγλους αποτελεί κατόρθωμα. Δεν θυμάμαι να το ‘χουν καταφέρει πάλι σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το ότι ο τερματοφύλακας Πίκφορντ είχε στο μπουκάλι του ισοτονικού με το οποίο δροσιζόταν γραμμένο το σε ποια γωνιά εκτελούν πέναλτι οι Ελβετοί δείχνει πόσο προετοιμασμένοι ήταν οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ για το ενδεχόμενο το ματς να κριθεί στην ψυχοφθόρα διαδικασία. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό σημάδι για τους Αγγλους. Το να προκρίνεσαι είναι βέβαια καλό. Το να περιμένεις όμως ότι θα φτάσει το ματς με τους Ελβετούς τα πέναλτι, τόσο καλό δεν είναι. Οι Γάλλοι μοιάζουν πιο κυνικοί. Με τον τρόπο που αγωνίζονται σε κάνουν να πιστεύεις πως έχουν τη σιγουριά ότι αν δεν δεχτούν γκολ δεν πρόκειται να αποκλειστούν ποτέ. Κι ας σκοράρουν με το σταγονόμετρο.
Το Ολλανδία – Τουρκία (2-1) ήταν το πιο όμορφο παιχνίδι απ’ όλα. Το ματς έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, αλλά οι Τούρκοι ήταν τόσο πολλοί στις εξέδρες που νόμιζες πως γίνεται στην Κωνσταντινούπολη: στο τέλος είχαμε και επεισόδια. Ανοιξε το σκορ με κοντινή κεφαλιά ο Ακαϊντίν, εκπρόσωπος και της Σούπερ Λίγκας μας στη διοργάνωση. Οι Τούρκοι είχαν δοκάρι με το εικοσάχρονο αστέρι που λέγεται Αρντα Γκιουλέρ και που καταλάβαμε γιατί αγωνίζεται στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι Ολλανδοί γλίτωσαν το 2-0 και γύρισαν το ματς σε έξι λεπτά με γκολ του Ντε Φράι στο 70΄ και αυτογκόλ του Μούλντερ στο 75΄, αλλά οι Τούρκοι ανασυντάχθηκαν και μπροστά στα μάτια του προέδρου Ερντογάν έψαξαν το γκολ της ισοπαλίας έχοντας τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο ιταλός προπονητής τους Βιτσέντσο Μοντέλα χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «απολύτως άδικο». Οι παλιότεροι θυμηθήκαμε τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τη Γερμανία στο Εuro 2008: είχε έρθει με τον ίδιο τρόπο τότε από τους Γερμανούς, με τους Τούρκους να χάνουν ευκαιρίες στο τέλος, αλλά εκείνο το ματς ήταν ημιτελικός και το αποτέλεσμά του πρέπει να πόνεσε τους γείτονες περισσότερο. Τότε αυτοί είχαν προπονητή τον Φατίχ Τερίμ. Ο Μοντέλα θα τον βρει στην Κωνσταντινούπολη για να του πει ότι κι αυτός αδικήθηκε. Ο Τερίμ θα συμφωνήσει γιατί από αδικίες ξέρει. Πιστεύει ότι και στον Παναθηναϊκό αδικήθηκε, αλλά το ‘χει ξεπέρασει γρήγορα. Του Μοντέλα θα του πάρει περισσότερο καιρό…
