Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω για να μη σας σοκάρω, αλλά δεν μου μένει πια αμφιβολία ότι ο Χάρης Δούκας δεν είναι αυτό που λέμε καλό παιδί. Με την έννοια, δηλαδή, ότι δεν είναι για να τον κάνεις παρέα, γιατί βάζει το συμφέρον του πάνω από όλα και, αργά ή γρήγορα, θα σου τη φέρει άσχημα. Οπως τώρα με τον καημένο τον Ανδρουλάκη. Καημένος ο Νίκος Ανδρουλάκης, από πότε; Εντάξει, δεν λέω ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ο κατ’ εξοχήν αξιαγάπητος, αλλά δεν γίνεται να μην τον συμπονάς και να μην παίρνεις το μέρος του, όταν βλέπεις τον Δούκα να του συμπεριφέρεται με τέτοιον αισχρό τρόπο. Γιατί αυτό που έκανε χθες δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το χαρακτηρίσεις: ήταν αισχρό.
Την Κυριακή, όπως ξέρετε, πρόκειται να γίνει μια συνεδρίαση στο ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της οποίας όλοι περιμέναμε ότι ο Ανδρουλάκης θα ανακοινώσει εκλογές για την ηγεσία του κόμματος μετά το καλοκαίρι. Αυτό διέρρεε από τη Χαριλάου Τρικούπη και ήταν το αναμενόμενο βάσει της λογικής, δεδομένου ότι η κριτική όσων αμφισβητούν την ηγεσία του είναι διαρκής και η αρχική θέση του, για τήρηση του καταστατικού και εκλογές στο τέλος του 2025, δεν ήταν δυνατό να αντέξει στην πίεση. Προκειμένου, λοιπόν, ο Δούκας να στερήσει την πρωτοβουλία από τον Ανδρουλάκη, έσπευσε χθες να δημοσιοποιήσει επιστολή του προς την ηγεσία, με την οποία ζητεί να διεξαχθούν οι εκλογές στις 3 και 10 Νοεμβρίου. Ο σκοπός της κίνησης είναι να παρουσιάσει τον Ανδρουλάκη συρόμενο από τον Δούκα.
Δεν είναι αυτή η στάση ενός έντιμου ανθρώπου. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός ανθρώπου που βάζει την τιμή σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο συμφέρον του. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ανδρουλάκης είναι ο ευεργέτης του Χάρη Δούκα. Ποιος θα τον ήξερε, έναν ασήμαντο καθηγητή του Πολυτεχνείου, αν ο Ανδρουλάκης δεν τον έχριζε υποψήφιο για τη δημαρχία στην Αθήνα; Δεν κατάλαβε ότι η επιτυχία του ωφείλετο στην αποτυχία του προκατόχου του στον Δήμο Αθηναίων, πίστεψε ότι ήταν δικό του επίτευγμα. Προσωπικά, δεν μου μένει αμφιβολία ότι αυτός ο άνθρωπος, ως χαρακτήρας, είναι χειρότερος και από τον Τσίπρα. Σημειώστε το όλοι εσείς που τώρα έχετε πέσει πάνω του και τον κολακεύετε. Σημειώστε το και κρατήστε τις αποστάσεις ασφαλείας, για να μη το μετανιώσετε όπως τώρα ο Ανδρουλάκης.
Πέραν του ζητήματος της τιμής, όμως, τίθεται και ένα ζήτημα ευθύνης για τον δήμαρχο Αθηναίων. Αυτός δεν ήταν που μας έλεγε ότι θα φυτεύει 100 δέντρα τη μέρα και ότι μέσα σε έναν χρόνο θα ρίξει κατά πέντε βαθμούς τη θερμοκρασία της Αθήνας; Τόσους μήνες όμως στο αξίωμα του δημάρχου δεν έχει κάνει τίποτα. Εχει βάλει στην άκρη τις υποχρεώσεις και τις υποσχέσεις του και ασχολείται με το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή με τις προσωπικές φιλοδοξίες του. Είναι αυτή συμπεριφορά ανθρώπου με αίσθημα ευθύνης; Αυτός θυμίζει παιδάκι που το αμόλησαν στην παιδική χαρά και ξετρελάθηκε.
Και πες ότι, τέλος πάντων, τον βγάζουν οι πασόκοι και κατορθώνει να γίνει πρόεδρος του κινήματος. Τι είδους αντιπολίτευση θα κάνει ευρισκόμενος εκτός Βουλής, όταν μάλιστα ο Ανδρουλάκης θα είναι μέσα στη Βουλή; Αν έρθουν έτσι τα πράγματα, μην αμφιβάλλετε ότι ο Ανδρουλάκης θα τον χορέψει στο ταψί κανονικά. Και θα του αξίζει ολόκληρο!
Επανέρχομαι στη βιβλιογραφία για τη σύγχρονη Ρωσία, για να συστήσω στους ενδιαφερόμενους την καλύτερη και συντομότερη (μόλις 300 σελίδες) επίτομη ιστορία της Ρωσίας που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Είναι του ιστορικού Ορλάντο Φάιτζες, λέγεται «The Story of Russia» και εκδόθηκε το 2022 από τον οίκο Bloomsbury. Γνωστός στο ελληνικό κοινό από τον «Χορό της Νατάσας», την έξοχη μονογραφία του για τον ρωσικό πολιτισμό, στο βιβλίο αυτό ο Φάιτζες πραγματεύεται χίλια χρόνια ρωσικής ιστορίας, με την έμφαση σε όλα εκείνα τα στοιχεία που συναντάμε και σήμερα στη Ρωσία του Πούτιν.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από την τελευταία σελίδα του βιβλίου, για να έχετε μια ιδέα του πνεύματος που διέπει το βιβλίο: «Είναι ένας αχρείαστος πόλεμος, γεννήθηκε από τους μύθους και τη στρεβλή ανάγνωση της Ιστορίας εκ μέρους του Πούτιν. Αν δεν σταματήσει σύντομα, θα καταστρέψει την καλύτερη Ρωσία – εκείνα τα κομμάτια της κουλτούρας και της κοινωνίας της που εμπλουτίζουν την Ευρώπη επί μία χιλιετία. Η Ρωσία που προβάλλει από τον πόλεμο θα είναι φτωχότερη, περισσότερο απρόβλεπτη και περισσότερο απομονωμένη. Κάτι το οποίο δείχνει πόσο επικίνδυνοι μπορούν να είναι οι μύθοι. όταν τους χρησιμοποιούν δικτάτορες για να επανεφεύρουν το παρελθόν της χώρας τους». Αυτά το 2022. Σήμερα είμαστε στο 2024 και η ζημία έχει γίνει…
