Ως μονόδρομο χαρακτήρισε η Ιωάννα Παλιοσπύρου, τη διακοπή της νομικής εκπροσώπησής της από τον Απόστολο Λύτρα, ο οποίος προφυλακίστηκε, αφού κρίθηκε πως παραβίασε τους περιοριστικούς όρους που του επιβλήθηκαν μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της συζύγου του.
«Αναγκαστικά λόγω συνθηκών και όσων έχουν γίνει είναι δύσκολο να συνεχίσουμε μαζί. Δεν είναι αυτό το μείζον θέμα. Είναι όλα όσα έχουν προκύψει με αφορμή αυτό. Να αναρωτηθούμε τι γίνεται στην κοινωνία και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά», δήλωσε η Ιωάννα Παλιοσπύρου για τον Απόστολο Λύτρα.
«Μίλησα με τη Σοφία ( σ.σ τη σύζυγο του Απ. Λύτρα και θύμα του ξυλοδαρμού). Το σημαντικό είναι να μπορέσει τώρα να βρει τα πατήματά της», είπε η κ. Παλιοσπύρου, στο Οpen, προσθέτοντας ότι η ίδια συμβούλεψε την Σοφία Πολυζωγοπούλου: «Φρόντισε να έχεις δίπλα ανθρώπους, γιατί κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του».
Για την αλλαγή της νομικής εκπροσώπησής της είπε: «Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Είναι μονόδρομος».
Για τα μέτρα που ανακοινώθηκαν πρόσφατα για την ενδοοικογενειακή βία, η κα Παλιοσπύρου είπε πως «δεν ξέρω αν είναι η λύση, δεν είμαι υπέρ της αυστηροποίησης των ποινών, αλλά όταν πρέπει να δώσεις λύση αυτή τη στιγμή είναι ένα μέτρο αναγκαστικό. Πάντα η λύση είναι η πρόληψη και να παίρνουμε μέτρα πριν».
«Έχω συγχωρήσει τον δικό μου θύτη, πόσω μάλλον τον κ. Λύτρα», είπε σε άλλο σημείο.
Όταν της ζητήθηκε να στείλει μήνυμα σε γυναίκες που ενδεχομένως κακοποιούνται και δεν βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, δήλωσε: «Πρέπει να κάνουμε το βήμα και να μιλάμε και να μην φοβόμαστε. Όμως, δεν πρέπει να κάνουμε παρορμητικές κινήσεις. Πρέπει πρώτα να εξασφαλίζουμε την ασφάλειά μας. Και στην περίπτωση του κ. Λύτρα είδαμε μια πολύ καλή διαχείριση από την πλευρά του θύματος. Δεν είναι πολύ απλά αυτά που λέμε (…)».
Όπως είπε: «Χρειάζεται ψυχραιμία, χαμηλοί τόνοι, να νιώσει ο θύτης ότι δεν απειλείται και από εκεί και πέρα πιο μεθοδικά να κάνουμε αυτό που πρέπει».
Μιλώντας για την προσωπική της ζωή, δήλωσε πως «ακόμα και εγώ δεν έχω συνειδητοποιήσει (…). Όλη η πορεία των τελευταίων ετών δεν μπορεί ακόμα να χωρέσει στο κεφάλι μου. Έχω δικαστήρια, με περιμένουν και χειρουργεία, δεν έχω τελειώσει».
«Ένα τέτοιο τραύμα που έχω πάνω μου, ποτέ δεν τελειώνει 100%. Και σε βάθος ετών θέλει συντήρηση αυτό το αποτέλεσμα, με διάφορες θεραπείες και διάφορα πράγματα. Κυρίως εκεί είναι το μυαλό μου. Να εκμεταλλευτώ τα εργαλεία που έχω και να νιώσω ασφάλεια στο κομμάτι της υγείας γιατί ακόμα δεν νιώθω 100% ασφαλής».
