سال‌هاست در حاشیه‌ی مناسک محرم، پرسه می‌زنم، گاه پنداری اشکی هم فشانده‌ام، گاه خود را در افق کربلا انگاشته‌ام و سرتاسر وجودم از اضطراب حادثه لبریز شده‌است؛ اما هماره گوشه‌ی چشمی هم از منظر جامعه‌شناختی به این مناسک داشته ام که در این جستار به پاره‌ای از یافته‌های میدانی پراکنده‌ی خویش اشاره می کنم.
