Sümerlerin ve bazı devletlerin Türk olduğu saklanarak Türklerin 1071 Malazgirt savaşıyla Anadolu’ya geldiği ve istilacı olduğunu, hiçbir kültürü olmayan barbarlar olduğunu insanların kafalarına empoze etmeye çalışmışlar. Tarihin başlangıcı olan Türk kültürünü bilerek yok saymaya çalışmışlardır.
Atatürk bu tip dezenformasyonları engellemek için tarih kitaplarına Sümer Türklerini koydurmuş fakat ölümünden sonra İnönü ve Menderes gibi devlet adamları batının isteğiyle Sümerleri sadece Mezopotamya’da kurulan başka bir medeniyetmiş gibi tarih kitaplarında yerini aldırmışlardır.
Ziya Gökalp “Türk Felsefesi” adlı eseri oluşturmaya çalışırken buna dikkat çekmiş fakat ömrü yetmemiştir. Yine Türkçülüğün Fikir Adamı, Ruh Adamı, Dava Adamı Hüseyin Nihal Atsız da Sümerlerin tarih kitaplarından çıkarılmasına karşı gelmiş ve İnönü ile ters düşmüştür.
Daha eskiye gidersek Kaşgarlı Mahmut Divan-ı Lugat-ı Türk’te Türkçe’nin Arapça’dan üstün olduğunu belirtirken Sümer Türkçesinden faydalanmıştır ve Türkçeyi savunmuştur.
Sümerlerde 8 yıldız inancı olması Türklüğünün diğer bir kanıtıdır. 8 yıldız ( Göktanrı, Oğuz Kağan, ve 6 oğlunu simgeler) 8 yıldız inancı sadece Sümerlerde değil Hititlerde, Asurlarda, Akadlarda ve Maya ve Aztek uygarlıklarında da görülmektedir. Ayrıca hükümdarın Tanrı tarafından tahta çıkarılması inancı (kut anlayışı) Sümerlerde de olması bir tesadüf değildir.
Sümerlerle Türklerin bir benzerliği de edebiyat alanındadır. Sümerlerin “Gılgamış Destanı” ile “Dede Korkut” destanları birbirine benzemektedirler. İki destanda 12 parçadan meydana gelmekte, kahramanların başına ne gelirse uykudan gelmesi, Sümerlerde Guti kralı İnkuşi ile Dede Korkut’taki Enkuş’un isim benzerliği bir tesadüf değildir. Zaten Orhun Abidelerindeki Edebi Dil Türk Dilinin çok eskiye dayandığını göstermektedir. Sümer Türkçesi ile Türkiye Türkçesi arasındaki benzerlikler:
Altun-Altın, Anu- Ana, Apa-Apa(ağabey), Ambar-Ambar, Engin-Engin, Gaazi-Gazi, Gid-de-Git-gide, Amelu-Amele, Zindan-Zindan, Gadun-Hatun, Assinu –Asena, Kaskadu-Kaskatı, Arpu-Arpa, U-ru- Uyruk, U-ku-Uyku, Murad-Murat, Nusa-Neşe Gig-Anu-Göktanrı (Gök ana), Tammuzi- Temmuz, Domuzi- Domız, Ginç-Genç, Auşk- Aşk, Tar- kus-u -Talih kuşu, Ungar –Uygar, Tengiz-Deniz, Gozam-Ozam- Ozan, En-gur-ra- Ankara, Tamga –Damga, Me-en-Men-Ben, Agıl-Akıl, Bar-Var, Er-Eş- Erkek-Kadın, Rakibu-Rakip, Aga- Ağa, Balag-ba-Balaban, Kes-da- Kesmek, Bira-Bira, Tagga-Takke, Ge- Gel, ilig- ilik, Et-Et, Mum-Mum, Huma-kus-a-Huma Kuşu, Sin-Sin(e), Karra-Kara, Batu- Batı, Sar -Sar(ı), Heak-Hak, Mesu-Meşe, L-elvan-ı- Elvan, Nu-Un, İsum-Işık, İş-ti-İşitmek, Uri-Arı,
Örneklerde görüldüğü gibi 6000 sene geçmesine rağmen bir çok Sümer Türkçesi çok az değişiklikle günümüze kadar ulaşmıştır. Bazı kelimeler kesinlikle Arapça olmayıp Sümer Türkçesinden Arapçaya geçmiştir. Yazan: İrfan Turan Acar
