Уч-тўрт йил олдин ишхонамизда тўй куни яқин бўлган бир бола бор эди. Ошиқча чимтомоқлигидан овқатларни танлаб-танлаб ер эди. Уйланди, бироз вақт ўтиб овқатлангани тўпланганимизда бола «фойдами, фойдами?» деб ейдиган булди. Шу топ қитмирлигим тутиб (ўзим бўйдоқман)) «ҳа, роса фойда-да!» деб олдин емайдиган нарсаларини ҳаммасини ейдиган қилиб қўйган эдик. Шу даражада ишқибозлигидан тошни ўша ерга фойдаси бор деса тошни ютадиган даражада эди.