در هر تغییر انقلابی، آن نیرویی که امنیت را در جامعه برقرار می کند، برای تداوم امنیت، اقتصاد و فرهنگ را دردست می گیرد، زیرا هر یک از این ها، منابع قدرت بوده و می توانند منشاء برهم زدن امنیت باشند. در این جا بحث خوب یا بد بودن آدم ها و این آدم یا آن آدم نیست. بحث اصلی بر سر چگونگی ایجاد اتحاد میان آدم ها بر سر یک سری اصول و قواعدی به نام قانون است، که به صورت تدریجی تحقق می یابد. از این رو منطق این تدریج را باید درک بکنیم. بر این اساس از بد بودن نظامی ها نیست که خواهان انحصار هستند. منطق تامین امنیت چنین اقتضائاتی دارد.
