سالهاست که کشورها در مسیر توسعه یافتگی قدم بر می دارند. با چالش مواجه می شوند، به رفع چالش ها می پردازند. گاه موفق هستند و گاه به موفقیت دست نمی یابند. تجربه کشورهای جنوب شرق آسیا که از جوانبی با کشور ما اشتراکاتی دارند در این مسیر قابل تامل است. نگاهی به مسیر توسعه در این کشورها، چه از دیدگاه نظری و چه با رویکردهای عملی می تواند برای ایران حاوی نکات مفیدی باشد.
ارغوان فرزین معتمد: اخیرا فرصتی دست داد تا برای سخنرانی در کنفرانس "تامین مالی بنگاه های خرد، کوچک و متوسط کشاورزی برای راه اندازی موتورهای توسعه محلی" که به میزبانی اتحادیه اعتبارات کشاورزی آسیا و اقیانوسیه و بانک ملی کامبوج در شهر سیم ریپ برگزار شد، در این کشور حضور داشته باشم. پیش از این حدود دوازده سال پیش و برای شرکت در اجلاسی مشابه به این شهر سفر کرده بودم. این سفر چهار روزه تجربه زیسته ارزشمندی بود که گویی گذر زمان و اهمیت استفاده از ظرفیت های توسعه را برایم نمایان تر کرد.
کامبوج کشوری مستقل در جنوب شرق آسیا است با مساحتی حدود 182 هزار متر مکعب و حدود 17 میلیون نفر جمعیت. کشوری که پس از 100 سال استعمار فرانسویان در 1953 به استقلال رسید و در فاصله سالهای 1975 الی 1979، تجربه تلخ حکومت رژیم خمرهای سرخ را بر خود دیده است که منجر به یکی از بزرگترین جنایت های بشری و از بین رفتن حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر از جمعیت این کشور شد که در آن زمان یک چهارم جمعیت کشور بوده است. کامبوج کشوری است با ظرفیت های مناسب در بخش های کشاورزی، گردشگری و صنعت پوشاک.
