ارکسترها منبع انتقال یک فرهنگ دیرینه در عرصه فرهنگ و موسیقی هستند. برای درک بهتر موضوع مثالهای قابل قیاسی هم وجود دارد. مثلا می‌توان آموزش و پرورش را مثال زد. مگر این وزارتخانه برای آموزش و تعلیم باید به دنبال سود باشد؟ یا مگر وزارت بهداشت در ارائه خدمات، باید کسب درآمد کند و سودی دریافت نماید؟! مسلما خیر.
به گزارش خبرنگار ایلنا، هرگاه سخن از فرهنگ و هنر یک کشور به میان می‌آید، اغلب ذهن‌ها به سراغ موسیقی و کیفیت «ارکستر ملی» آن کشور رجوع می‌کنند. می‌توان گفت همه کشورها از وجود دو ارکستر اصلی که یکی «ملی» و دیگری «سمفونیک» است، بهره می‌برند. ایران نیز سالیان سال است که چنین همکاری‌های گروهی، موسیقایی را تجربه کرده. کافی‌ست سری به تاریخ بزنیم و قدمت ایران و اهمیت موسیقی در دربار حاکمان و میان توده مردم را تورق کنیم. براساس یافته‌های تاریخی، ایرانیان اولین قومی بوده‌اند که موسیقی ارکسترال داشته‌اند که در این جا به معنی هم‌خوانی و هم‌نوازی با نوا و آوای آهنگین است.
حال باید گفت «ارکستر ملی ایران» و «ارکستر سمفونیک تهران» ویترینی از فرهنگ، هنر و موسیقی کشور محسوب می‌شوند.
