غذای ما دوای ماست و اگر آدمی، مقدار و تعادل را در برنامه غذایی خود رعایت نکند به احتمال زیاد روزی به اجبار از غالب خوراکیها پرهیز خواهد کرد. بدانیم با اینکه بیماریها از قبل علائمی دارند، ولی در گذر زمان و به یکباره به نقطه بحرانی و اوج خود میرسند و برخی حتی قابل درمان نیستند.