در منطقه‌ای به شعاع حدود ۱۰۰ کیلومتری مرکز تهران کنونی، به لحاظ آماری در هر سده دو زمین‌لرزه با بزرگای بین ۶ تا ۷ قابل انتظار است. آنچه در توسعه ناپایدار تهران به‌ویژه در شش دهه اخیر رخ داده است، منجر به ایجاد پهنه‌ای شهری با تاب‌آوری پایین ـ بین ۱۰ تا ۲۰% و گاه کمتر ـ با جمعیت انبوه شده که آسیب به زیرساخت‌های حیاتی‌اش در یک زمین‌لرزه شدید در شهر‌های تهران و کرج به آسیبی در ابعاد ملی برای کشور می‌انجامد.
