ایمان خلیف، بوکسور زن الجزایری پس از سال‌ها نان فروشی در دوران کودکی و دست‌وپنجه نرم کردن با مشکلات و هزینه‌های ورزش حرفه‌ای، نشان طلای بوکس المپیک پاریس را به گردن آویخت. خلیف مسیر همواری برای ورزش حرفه‌ای نداشت، زیرا او ابتدا به دلیل عشقی که به فوتبال داشت کار خود را در «مستطیل سبز» آغاز کرد و سپس با توصیه‌ی یک مربی به دنیای بوکس روی آورد. خلیف برای تامین هزینه‌های خانواده و جلسات آموزشی و تمرینی چاره‌ای جز فروش نان و مواد قابل بازیافت پلاستیکی و آهنی در خیابان‌ها نداشت. به گفته عموی این ورزشکار 25 ساله، ایمان خلیف در کودکی گرسنگی و تشنگی را تحمل می‌کرد و امیدوارانه، ورزش‌های مختلف از جمله فوتبال و بوکس را دنبال می‌کرد.
