شاه حاکم مطلق ایران بود؛ یک مستبد ظالم و خودبزرگ بین که می‌خواست کشورش را خیلی سریع به سرزمینی پیشرفته‌تر از فرانسه تبدیل کند. او درآمد‌های هنگفت نفتی را برای ایجاد ارتشی قدرتمند زیر ساخت‌های به روز و اقتصادی مدرن صرف کرد. محمدرضا روند پرسرعت غربی شدن را بر مردم تحمیل کرد؛ چیزی که بسیاری از ایرانیان از تجار بازار بزرگ تهران گرفته تا روحانیان مسلمان آن را زننده و زیان‌آور می‌دانستند؛ اما اعتراض‌های آن‌ها شاه را آشفته نکرد و او به ارتش و ساواک، سرویس مخفی بیرحم خود دستور داد هرگونه اعتراض و مخالفتی را با مشت آهنین سرکوب کنند.
