یزدانی نوشت: اگر از توانایى و میزان امادگى خودم اطمینان نداشتم هرگز پاى در این میدان بزرگ نمیگذاشتم؛ در بالاترین میزان امادگى چه به لحاظ جسمی وچه روحى به پاریس رفتم، اتفاقی که دست مرا از مدال طلا دور کرد، تقریبا غیرقابل پیش بینی بود چه براى من و چه براى کادر درمان، احتمال این اتفاق در مجارستان بسیار بالا‌تر بود و با این که دوره‌ی درمان تکمیل نشده بود رفتم تا همین اتفاق را محک بزنیم، و بعد از اطمینان، برای المپیک اماده شدیم و به گواه دکتر سهراب کیهانی تا ثانیه هاى اول فینال هیچ مشکلی نداشتم، ولى اتفاق است و هیچ یک از ما از یک ثانیه بعد خود خبر نداریم.. ولی من از تلاش و امید، دست نمیکشم.
