Қуан көкем бүгін көңілді көрінді. Жарқылдап амандасып, жалпаңдап сөйлейді.
— Әй, Барсхан, бүгін мен сені бір қыдыртайын деп келдім, — деді тікендей тікірейген сақал-мұртын күс-күс алақанымен ысқылап тұрып. — Қалада ылғи көк түтін жұтып тұншыққан шығарсың, өкпең тазарсын. Мен сені бүгін Ақсу-Жабағылының Мұзартына алып барамын. Тобышақтыдан шығамыз.
— Оу, Қуан көке, ол тым алыс, биік қой...
— Ақсу-Жабағалы Мұзарты алыс болса — жаяуға алыс. Атты адамға мына тұрған жер.
— Дұрыс қой, бірақ Мұзартыңыз қиын екен...
Қуан көкем бір көзін қысып алып, әжім умаждаған бетін алақанымен ысқылап тұрып, тау жаққа қарап:
— Мұзарттың өзіне бармаймыз, астынан қараймыз ғой, — деді....