Мұқан үйінің ауласына келгенде, балалары сыртта ойнап жүр екен. Он жасар Әлиі көрші бала Тимурмен бірге қасына жүгіріп жетті.
— Нағашы әжең қайда?
— Әже үйде. Әне терезеден қарап тұр.
— Әжеңді неге жалғыз қалдырдың? Қасында отыра тұрмадың ба?
— Ойнауға бола ма дегенде өзі рұқсат берді ғой.
— Жарайды. Ойнай беріңдер.
Үйге кіргенде енесі ас үйде шай қойып жүр екен. Мұқанды көре сала әңгіменің тиегін ағытты:
— Балам-ау, азаннан кешке дейін үй бетін көрмейтін жұмыстарың неткен ауыр еді. Зәуреге телефон соқсам, «енді, бір сағаттан кейін шығамын» дейді. Аулаға шығып біраз отырдым. Көршілерің бәрі орысша сөйлейді ғой, өзі. Балалар өз...
