Асан қайғы жеті жыл желмая мініп жер кезіпті. Ол сонда тыныш жақсы жер қарап, сөйтіп жүргенде Маңғыстауға үш келіп, үш кетіпті. Маңғыстауды өзі жақсы депті.
Бір келгенде екі баласымен келіп, екі баласына:
— Маңғыстау жақсы ма? — дегенде, екі баласы:
— Ой, шамалы ғой, — депті. Сонсын Асанқайғы:
— Сендер білмейсіңдер ғой, түбінде Маңғыстаудан жақсы жер жоқ, — деп желмаямен кеткен екен. Сол кеткеннен Тесік тауға барып тесігінен өтеді де, өзі бітеп тастайды екен дейді. Оның артынан Мөңке би т.б. соның жолын қуыпты.
