Уол оҕо соргута ахсым ат үрдүгэр,
Айаҥҥа ыҥырар уһун суол төрдүгэр.
БАРАХСАН!
Ыҥыырга кымыстаах
чороону
дьалкыппат,
Айаҥҥа ханнык
да ырааҕы
тулуппат,
Салгыҥҥа көстүбэт
кынаттаах,
Буурҕаҕа ситтэрбэт
түөрт түөрэм
туйахтаах,
Арылхай харахтаах,
Чөрөгөр кулгаахтаах,
Дьөһөгөй оҕото мин атым –
БАРАХСАН!
Ымсыырар да этим
эн дьоруо
сиэлиигэр,
Ханнык да сүүрүүгэ
биэтэккэ урутаан
кэлиигэр,
Салгыҥҥа бураллар
үүт үрүҥ
сиэллэргэр,
Үрүҥ Күн
маанылаах оҕото –
Дьөһөгөй
дэтэргэр!
БАРАХСАН!
Мин эһэм оҕонньор
аһынан талах
ат оҥорон
биэрбитэ,
Олоххор эн эмиэ
кынаттаах
көтүтүөҥ
диэбитэ,
Ол миэхэ инники
дьылҕабар эрэли
биэрбитэ,
Биир туҥуй
уолчааҥҥа
сүрэҕэр
күүстэн күүс
эппитэ.
БАРАХСАН!
Ол оннук көппүтэ
мин ырам
от үрэх үрдүнэн,
Хаҥыл ат –
мин көҥүл
санаабын
көлүнэн,
Үрүҥ Күн үйэлээх сарыалын
анныгар,
Алгыстаах айаным
аартыгар,
БАРАХСАН!
Бу эппит тылларбын
биир кыыннаах быһахха
биэрбэппин,
Айаннаах олохпун
күн курдук
сырдаттын!
Ахтаммын
сүөм түстүм
үрүҥ ат барахсан,
Утары көрөбүн
арылхай
хараххын,
Тиэрдэбин эйиэхэ
үйэлээх
махталбын!
БАРАХСАН!
Барахсан,
Барахсан,
Барахсан,
Барахсан,
Барахсан,
Барахсан,
Барахсан,
БАРАХСАН!
Борис ПАВЛОВ
