Senelik izninden dolayı kayınpederinin Ankara’daki evinde misafir olan Medet Ekizceli, 15 Temmuz hain darbe girişimi gecesi kayınpederiyle çıktığı demokrasi mücadelesinde darbecilerin açtığı ateş sonucu şehit oldu. Geride 2 yetim bırakan şehidin naaşı, ailesi tarafından 2 gün boyunca arandı. 15 Temmuz gecesi darbe girişimini öğrenir öğrenmez dışarı çıkmak isteyen fakat ailesi tarafından engellenen Şehit Medet Ekizceli’yi vatan, millet aşkı evde tutamadı. Sincan Belediyesi’nde kamyon şoförü olarak çalışan kayınpederinin göreve çağırılması nedeniyle onunla beraber evden çıkan Ekizceli, Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’ne giden yolda son nefesini verdi.
Şehidin kimliğini ve telefonunu şehit edildiği kamyonette bırakması teşhis edilmesini daha da güçleştirdi. Kimliği olmayan şehitlerin belediyenin soğuk hava deposuna gönderildiği öğrenildikten sonra otopsisi yapılan Şehit Ekizceli’nin naaşı ailesine teslim edildi. Şehit, 17 Temmuz Pazar günü memleketi Çankırı ili Kızılırmak ilçesine bağlı Tepe Alagöz köyünde son yolculuğuna uğurlandı. Şehidin eşi Esra Ekizceli, 15 Temmuz gecesi ve sonrası yaşadıkları zorlukları gözyaşlarıyla anlattı. Ekizceli şunları kaydetti: “O gece kâbus gibiydi. Çok kötü anlar yaşadık. Gecenin ardından babam geldi ama eşim gelmemişti. Eşim Külliye’nin altında yaylım ateşinde tek kurşunla şehit oldu. Eşimi 2 gün boyunca çıplak ayakla aradım, eşimi tespit etmek için şehit olan herkesin yüzüne baktım. Ellerim ayaklarım o gece şehit olan insanların kanlarına boyandı. Eşimi aradığımız esnada isim karışıklığı oldu, her yer kıyamet sahnesi gibiydi. Eşimi 2 günün sonunda Keçiören soğuk hava deposunda bulduk. O gece gerçekten çok zor bir geceydi. Eşimi yıkayan hoca bana eşin gerçekten şehit oldu. ‘Ben ömrü hayatımda böyle bir cenaze yıkamadım, resmen gülüyor ve ses veriyordu’ dedi. O, her daim bizimle yaşıyor.”
“Eşim o geceden önce şehit olmayı istiyordu. Allah bana da şehit olmayı nasip eder mi diyordu. Birlikte Çanakkale Şehitlerini ziyaret ettiğimizde şehit olmayı çok istediğini söylemişti. Eşim o gece darbe girişimini duyduğunda abdestli bir şekilde vatanını korumaya çıktı. Babamla beraber çıktılar ve eşim orada tekrardan abdest almış. Eşim bir kurşunla şehit oldu. Ben sürekli ‘İnsan bir kurşunla yıkılır mı?’ dedim ama bir kurşunla şehit oldu. 2 gün cenazesini beklediği halde bedeninde hiçbir şey olmamıştı, öyle güzel gülüyordu ki onun şehadetine şahit olduk. Eşim gülerek Rabbinin yanına gitti, bu vatan için canını feda etti.”
“Eşimin acısıyla birlikte hepimiz gerçekten yıkıldık, tükendik ama Rabbim sabrını da verdi hamdolsun. Hiçbir zaman gitmeyecek ve her zaman içimizde kalacak bir acı. Üzerinden 8 sene geçti ben hâlâ unutamıyorum, unutamayacağım da. Eşim vefat ettikten sonra ben kayınpederim ve kayınvalidemle beraber Çankırı’da yaşamaya başladım. Onların da tek oğlu olduğu için çok üzüldüler. Ve ben de onlara 1 evladınız şehit olduysa ben de sizin evladınızım sizinle birlikte yaşayacağım dedim. Eşimin şehadetinden sonra acımızı birlikte yaşadık. Evimizde hâlâ eşimin kıyafetleri durur hiçbirini kaldırmadık biz onun hayaliyle beraber yaşıyoruz.”
Eşinin şehadetinin ardından çocuklarının çok zor günler geçirdiğini vurgulayan Ekizceli, ailecek yaşadıklarını şöyle ifade etti: “Bayramlarda, özel günlerde hepimiz mahvoluyoruz, çocuklar çok kötü oluyor. Çocuklarım babalarının şehadetinden çok etkilendi. 9 yaşındaki oğlumun saçları bembeyaz oldu. Babasını sürekli düşünüyor ne yapsak biz babamla böyle yapardık, okulda arkadaşlarının babalarını gördüklerinde çok kötü oluyorlar. Bizim bayramlarımız bayram gibi geçmiyor çünkü yaşadığımız acı hep bizimle beraber, hiçbir zaman da gitmeyecek. Ben çocuklarıma hem anne hem de baba oldum. Babalarının yokluğunu aramasınlar diye elimden geleni yapıyorum. Onları berbere ben götürüyorum. Yeter ki bir nebzede olsun acılarını unutsunlar, mutlu olsunlar diye elimden geleni yapıyorum.”
“Bu ülkeyi bölmeye çalışan, bizden sevdiklerimizi alan o gece canice insanların üzerine bombalar yağdıranları Allah’a havale ediyorum. Mahkemeler oluyor bir tanesine katıldım ve orada yargılananlar bizim suratımıza bakarak güldüler bizi aşağıladılar, ben gerçekten onların var olmasına bile katlanamıyorum. Onlar ne kadar bizimle dalga geçermiş gibi gülseler de biz bu vatan için canlarımızı ortaya koymaya devam edeceğiz. 2 evladım var onlar da vatanımıza bayrağımıza feda olsun. Bir Medet gider ama ardından bin Medet bu ülke için canını vermek için bekler. Ben eşimin emanetlerine sahip çıkmaya onları ülkesine vatanına hayırlı evlatlar olabilmeleri için yetiştirmeye devam edeceğim.”
