Nie będzie wojny! – mówią z przekonaniem. I jakże chce się w to wierzyć, gdy w ogrodach dojrzewają rubinowe truskawki, w sadach kipią soczyste wiśnie, a wokół nabrzmiewają dorodne pąki dojrzewającego niespiesznie lata. Zostaną po nim fotografie, na których tak wiele uśmiechniętych twarzy wystawianych do słońca, beztroskie pary tańczące w upale na placach, bulwarach i ulicach. Wszystko to w lipcu i sierpniu 1939 roku.
