Polski ojciec bywa nieobecny, czasem nadobecny. Zupełnie jak Bóg Ojciec, dla jednych nie istnieje, innym przeszkadza swobodnie żyć. Mężczyzna nie rodzi, ale jednak prze przepolskiego na fuchy i stanowiska. Kukiz zaangażował się w politykę, by m.in. uszczęśliwić ojca. Kilka lat temu żegnał go pięknie: „Tato, wychowanie wśród książek, wśród symboliki narodowej, dom rodzinny to podstawa. Tato, nie mam słów, ale to jest w ogromnej mierze twój sukces. Nie dałeś zabić w naszym domu polskości i ja też na to nie pozwolę. Nikt nie jest w stanie mnie kupić. Zmienimy konstytucję i oddamy Polskę obywatelom”. Ojciec byłby dumny.
