Het eerste (en enige?) debat tussen vice-president Kamala Harris en oud-president Trump was zowaar de eerste formele ontmoeting tussen de twee. De Democratische hoop is dat Amerika genoeg heeft van de hyperbolen, negativiteit en gedachtespiralen.
Gebouwenbeheerder Robert Black, ‘The Butcher of Grenfell’, zou door een combinatie van nalatigheid en incompetentie medeverantwoordelijk zijn geweest voor de vuurzee die in 2017 72 bewoners van een West-Londense flat het leven kostte. Gezien de afloop van eerdere schandalen hoeft hij zich geen grote zorgen te maken.
Je kunt er in New York vaak letterlijk niet omheen: straatverkopers. De meeste hebben geen vergunning en de politie controleert steeds strenger. Maar wie het überhaupt lukt door het bureaucratische oerwoud van een aanvraag te komen, komt op een wachtlijst die inmiddels al twaalfduizend wachtenden telt en recent werd gesloten.
De Chinese kunstenaar Gao Zhen (68) werd onlangs in China gearresteerd omdat hij samen met zijn broer vernietigende sculpturen van de dictator Mao maakte. Dat was meer dan tien jaar geleden. Onder leiderschap van president Xi Jinping is dit echter ten strengste verboden. Ook met terugwerkende kracht dus.
In augustus kondigde zittend Japans premier Fumio Kishida aan op te stappen. Dat kwam als een relatieve verrassing, terwijl hij toch kampte met hardnekkige corruptie in zijn partij, een flinke koopkrachtval door inflatie en een approval rate van onder de twintig procent. Er lijkt apathie in de Japanse democratie te zijn geslopen.
De uit Kameroen gevluchte Sadiya bivakkeerde maandenlang in een olijfgaard in Tunesië. Ze was daar op het toiletveldje door drie mannen verkracht en zwanger geraakt. Met heel haar ziel wil ze een abortus. Abortus is in Tunesië gratis en legaal, maar hulpverlenen aan mensen zonder papieren is verboden.
Hoe is het mogelijk dat mensen bereid zijn meer dan ooit te betalen voor een gelige klomp die eigenlijk niets speciaals doet – behalve klauwen met geld kosten voor kluis en beveiligers?
Amerika pompt al jaren miljoenen in het land. Iran wil het graag in zijn kamp trekken. En ook drugssmokkelaars zijn dol op Jordanië. Staat het land op omvallen?
Drie van de vier partijen in het kabinet hebben hun plannen niet laten doorrekenen door het Centraal Planbureau. Hoe verhoudt het CPB zich tot deze huidige feitenvrije politiek? Prinsjesdag wordt een interessant meetmoment.
We lijken vriendschap misschien belangrijker te vinden dan ooit, maar in onze door-geïndividualiseerde maatschappij zijn we er eigenlijk ook te druk en egocentrisch voor. Waarom maken we het uit met vrienden?
Kinderen worden voor alle gevaren behoed en in de gaten gehouden via telefoons. Intussen lijken we het niet te kunnen zien als kinderen écht in gevaar zijn.
Met wie identificeren we ons als we kijken naar My Brilliant Friend, de serie die werd gebaseerd op De Napolitaanse romans van Elena Ferrante: met Lila of Lenù?
De etsen van Anton Heyboer in het Purmerends Museum zijn enerzijds het product van een man met grote onzekerheden en spanning, anderzijds op een bijna Japanse manier kalm, zelfs poëtisch.
KEIZER is een bewerking van een stuk dat werd geschreven in een Duits concentratiekamp. Welke grondgedachte de bewerking voortstuwt wordt niet onthuld. Het is er niet grimmiger op geworden, het gaat juist de andere kant op.
Het besef van hun voortdurende liefde wordt terwijl de dementie gestaag vordert steeds vaker onderbroken door stil verdriet bij haar, en bittere wanhoop bij hem.
The Force volgt een beproefd recept: stevige beats, geen zoete refreinen of nieuwe subgenres tussendoor, en een rapper die scherp zijn verhaal doet. De 56-jarige LL Cool J haalt niet uit naar mensen of trends, hij laat gewoonweg horen wat hij nog kan.
De dreiging dat onze vrijheid om zeep geholpen wordt door demagogen was nog nooit zo wijdverbreid als nu. Wat kunnen we doen tegen oprukkend despotisme?
Waarom hebben steeds meer mensen last van een angststoornis? ‘We moeten struikelen, we zúllen struikelen, want dat is de enige weg om over onszelf te leren’, zegt psychiater Mark Kinet. ‘Maar je kunt de maatschappij niet op de divan leggen.’
Hadden we in deze populistische tijden nog maar iemand als PvdA-politica Ien Dales. Ze diende het publieke belang op robuuste wijze, was betrokken, benaderbaar en als geen ander bereid tot solidariteit.
Mark Brusse kwam in de jaren zestig naar Parijs en werd daar een kunstenaar van statuur. Hij laat zich nog steeds verrassen door zijn eigen werk.
Rebekka de Wit gaat geregeld gedachtenloos ‘het internet’ op, wat vaak zo veel inhoudt als oude interviews met Oprah en Maya Angelou terugkijken op YouTube. ‘Toen ik de woorden las ‘een binnenzee waar het leven naartoe stroomt’, begreep ik waarom ik weg bewoog van de mensheid en bleef hangen bij die stretch-glitterjurk van Angelou.’
In de buik van het Stedelijk Museum in Amsterdam ontstaat nieuwe kunst. Hoe is het om in het atelier van kunstenaars te staan?
Nina Weijers lag in een tent met haar twee vriendinnen, geliefden. Ze las Simone Weil, die in vriendschap hetzelfde soort wonder als in schoonheid zag. ‘Niet losgezongen van de werkelijkheid maar, wonderbaarlijk genoeg, er middenin: geen droom of onbereikbaar verlangen, maar iets wat je doet en, daarmee, een deugd.’
Achter de lolligheid en lelijkheid in Bechamel Mucho schuilt ook oprechte maatschappijkritiek. De vraag is of het Verhulst met zijn brallende kroegmoppen lukt om die wrange boodschap over te brengen.
Op het schip mag Cille van haar moeder Nanna alles, vooral veel drinken, hoewel dat volgens de regels aan boord niet mag. Is Nanna een ‘coole moeder’? Of iemand die haar dochter gebruikt om haar eigen demonen te confronteren?
