(Аңыз-әңгіме)
Ерте кезде бір хан шеру тартып келе жатады. Бір шөлейт, сусыз далаға кездесіп, әскері де, аттары да шөлдейді. Осылай зарығып келе жатқанда, алыстан бір кішкене бұйрат көрінеді.
Хан жігіттеріне:
— Адырлы жер ауызсусыз болмайды, барып қараңдар, — дейді.
Шапқыншылар адырдың үстіне шықса, қойнауда бір қора қой жайылып жүр екен. Жігіттер қойдың шетіне келсе, мосқал тартқан қойшысы бар екен. Қойшыны олар кісі ғұрлы көріп амандаспайды.
— Су қайда? — деп зіркілдейді.
— Су дегенің көл ме? — дейді қойшы.
— Өзің қалай қисық сөйлейсің? Бізге, ана ханға ауызсу керек, — дейді ежіреңдеген шабармандар.
— Мен хан ішеді деп қасқиып жатқан...
